ច្បាប់ការងារ
ច្បាប់ការងារ
ជំពូកទី 1
បទប្បញ្ញត្តិទូទៅ
ផ្នែកទី 1
ប្រភេទផ្សេងគ្នានៃកម្មករនៅព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា
មាត្រាទី 1
ច្បាប់នេះគ្រប់គ្រងទំនាក់ទំនងកើតចេញពីកិច្ចសន្យារវាងនិយោជកនិងនិយោជិតនឹងត្រូវបានអនុវត្តក្នុងទឹកដីនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាដោយមិនគិតពីកន្លែងដែលកិច្ចសន្យានេះត្រូវបានធ្វើនិងអ្វីដែលប្រទេសនេះនិងលំនៅដ្ឋាននៃភាគីចុះកិច្ចសន្យានេះ។
ច្បាប់នេះត្រូវបានអនុវត្តទៅគ្រប់សហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថានឧស្សាហកម្មរ៉ែពាណិជ្ជកម្មសិប្បកម្មកសិកម្ម, សេវាដីឬការដឹកជញ្ជូនទឹក, ថាតើសាធារណៈពាក់កណ្តាលសាធារណៈឬឯកជនដែលមិនមែនជាសាសនាឬសាសនា តើពួកគេមាននៃការអប់រំជំនាញវិជ្ជាជីវៈឬជាលក្ខណៈសប្បុរសធម៌ក៏ដូចជាវិជ្ជាជីវៈសេរីសមាគមឬក្រុមនៃធម្មជាតិណាក៏ដោយ។
ច្បាប់នេះក៏ត្រូវអនុវត្តទៅលើបុគ្គលិកទាំងអស់ដែលគ្មានគ្រប់គ្រងដោយសហលក្ខន្តិកៈអ្នករាជការឬលក្ខន្តិកៈទូតព្រមទាំងភ្នាក់ងារក្រុមរាជការសាធារណៈដែលតែងតាំងដោយបណ្ដោះអាសន្នដែរ។
ច្បាប់នេះមិនត្រូវអនុវត្តចំពោះ:
ក) ចៅក្រមខាងតុលាការ។ `
ខ) ជនដែលតែងតាំងឱ្យធ្វើការជាអចិន្ត្រៃយ៍ក្នុងក្របខ័ណ្ឌរាជការសាធារណៈ។
គ) បុគ្គលិកនគរបាលកងទ័ពប៉ូលីសយោធាដែលគ្រប់គ្រងដោយលក្ខន្តិកៈដោយឡែក។
ឃ) បុគ្គលិកបម្រើនៅក្នុងការដឹកជញ្ជូនតាមផ្លូវអាកាសនិងសមុទ្រដែលគ្រប់គ្រងដោយច្បាប់ពិសេស។ កម្មករនិយោជិតទាំងនេះមានសិទ្ធិអនុវត្តបទប្បញ្ញត្តិស្ដីពីសេរីភាពសហជីពនៃច្បាប់ការងារនេះ។
ផ្ទះ E) ឬអ្នកបំរើ, លុះត្រាតែបានបញ្ជាក់បើមិនដូច្នេះទេបញ្ជាក់នៅក្រោមច្បាប់នេះ។ ផ្ទះទាំងនេះឬអ្នកបំរើមានសិទ្ធិអនុវត្តបទប្បញ្ញត្តិស្ដីពីសេរីភាពសហជីពនៃច្បាប់ការងារនេះ។
មាត្រា 2
រូបវន្តបុគ្គលឬនីតិបុគ្គលជាសាធារណៈឬឯកជនទាំងអស់នឹងទុកជានិយោជកដែលបង្កើតសហគ្រាសតាមន័យនៃច្បាប់នេះ, បានផ្តល់ថាពួកគេបានផ្តល់ការងារដល់កម្មករនិយោជិតម្នាក់ឬច្រើននាក់ទោះមិនបានជាប់លាប់។
គ្រប់សហគ្រាសអាចមានគ្រឹះស្ថានច្រើនហើយគ្រឹះស្ថានគ្នាការជួលមនុស្សមួយក្រុមធ្វើការរួមគ្នានៅក្នុងកន្លែងដែលបានកំណត់ដូចជានៅក្នុងរោងចក្រសិក្ខាសាលាដ្ឋានជាដើមដែលស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងនិងដឹកនាំនៃនិយោជក។
ការបង្កើតមួយដែលបានផ្ដល់ឱ្យនឹងត្រូវស្ថិតនៅក្រោមឱវាទសហគ្រាសមួយ។ គ្រឹះស្ថាននេះអាចមានប្រើមនុស្សតែម្នាក់។ បើគ្រឹះស្ថាននេះមានតែមួយគត់និងឯករាជ្យវាត្រូវបានអ្នកទាំងពីរចាត់ទុកថាជាសហគ្រាសនិងគ្រឹះស្ថានរួម។
មាត្រា 3
"កម្មករ" នៅក្នុងន័យនៃច្បាប់នេះគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលនៃការរួមភេទទាំងអស់និងសញ្ជាតិដែលបានចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចសន្យាការងារដោយយកកំរៃរាល់ក្រោមការដឹកនាំនិងគ្រប់គ្រងរបស់បុគ្គលមួយផ្សេងទៀតថាតើមនុស្សម្នាក់នោះជាមនុស្សបែបធម្មជាតិឬនីតិបុគ្គល សាធារណៈឬឯកជន។ ដើម្បីបញ្ជាក់ឱ្យច្បាស់អំពីលក្ខណៈសម្បត្តិនៃកម្មករនិយោជិតគេមិនត្រូវយកទៅក្នុងគណនីរបស់ទាំងស្ថានភាពយុត្តាធិការនៃនិយោជកហើយក៏មិនដែលមាននៃកម្មករនិយោជិតក៏ដូចជាចំនួននៃការបើកប្រាក់ឈ្នួល។
មាត្រា 4
«អ្នកបំរើក្នុងផ្ទះ "នេះជាកម្មករទាំងនោះដែលត្រូវបានចូលរួមក្នុងការថែរក្សារបស់ម្ចាស់ផ្ទះឬនៃទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ម្ចាស់យកកំរៃ។
មាត្រា 5
«និយោជិតឬអ្នកជួយ "គឺជាអ្នកដែលត្រូវបានចុះកិច្ចសន្យាជួយធ្វើការបុគ្គលណាម្នាក់ដោយយកកំរៃប៉ុន្តែអ្នកដែលមិនបានអនុវត្តការហត្ថកម្មពេញទីឬក៏ធ្វើដូច្នេះដោយចៃដន្យ។
មាត្រា 6
"កម្មករ" ជាកម្មករអ្នកដែលមិនបំរើនៅក្នុងផ្ទះនិងនិយោជិតពោលគឺជនដែលធ្វើការហត្ថកម្មភាគច្រើននៅក្នុងយកកំរៃក្រោមការដឹកនាំនៃនិយោជកឬតំណាងរបស់លោក។
ស្ថានភាពរបស់កម្មករឯករាជ្យនៃវិធីសាស្រ្តនៃការទូទាត់ដែលបាន; វាត្រូវបានកំណត់ទាំងស្រុងដោយធម្មជាតិនៃការងារនេះ។
មាត្រា 7
«សិប្បករ "គឺជាបុគ្គលដែលបានអនុវត្តការធ្វើពាណិជ្ជកម្មដោយដៃបានដោយផ្ទាល់នៅលើគណនីផ្ទាល់របស់ខ្លួនដែលកំពុងធ្វើការនៅតាមផ្ទះឬនៅខាងក្រៅថាតើឬមិនពួកគេបានប្រើកម្លាំងជម្រុញនៃម៉ាស៊ីនដោយស្វ័យប្រវត្តិ, ថាតើឬមិនពួកគេមានហាងជាមួយនឹងក្តារព័ត៌មានមួយដែលមានជាចំបងលក់ ផលិតផលនៃការងាររបស់ពួកគេផ្ទាល់បានអនុវត្តតែឯងឬជាមួយនឹងការទាំងក្រុមជួយប្តីឬប្រពន្ធឬក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេដែលបានធ្វើការដោយគ្មានប្រាក់ខែ, ឬដោយមានជំនួយពីកម្មករឬកូនជាងនេះប៉ុន្តែសិក្ខាសាលាទាំងមូលគឺមានតែម្នាក់ឯងក្រោមការដឹកនាំរបស់ពួកគេផ្ទាល់។
ចំនួនកម្មករក្រៅពីគ្រួសារដែលធ្វើការជានិច្ចកាលឱ្យសិប្បករមិនអាចមានចំនួនលើសពីប្រាំពីរ ប្រសិនបើចំនួននេះលើសនិយោជកនេះបាត់លក្ខណៈជាសិប្បករ។
មាត្រា 8
"កូនជាង" អ្នកដែលបានចូលទៅក្នុងកិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងជាមួយនឹងនិយោជកឬសិប្បករដែលបានចុះកិច្ចសន្យាបង្រៀនឬប្រើនរណាម្នាក់ដើម្បីបង្រៀនសិស្សរបស់លោកគឺជាការកាន់កាប់; ហើយនៅក្នុងការត្រឡប់មកវិញរបស់សិស្សត្រូវតែធ្វើការឱ្យនិយោជកនេះបើយោងតាមស្ថានភាពនិងលក្ខខណ្ឌនៃកិច្ចសន្យា។
មាត្រា 9
តាមស្ថេរភាពនៃការងារនេះវាជាកិត្តិយស:
•កម្មករនិយោជិត
•កម្មករនិយោជិតម្ដងម្កាលមានភារៈបំពេញមុខការមិនស្ថិតស្ថេរ។
កម្មករនិយោជិតគឺជាអ្នកដែលធ្វើការទៀងទាត់មួយនៅលើមូលដ្ឋានជាអចិន្ត្រៃយ៍មួយ។
កម្មករនិយោជិតម្ដងម្កាលគឺជនដែលចុះកិច្ចសន្យា:
•ធ្វើការមួយជាប្រាកដតាមធម្មតាត្រូវបញ្ចប់ក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីមួយនៃ
ពេលវេលា។
•អនុវត្តការងារជាបណ្តោះអាសន្នខ្វះចន្លោះនិងតាមរដូវកាល។
មាត្រា 10
កម្មករនិយោជិតម្ដងម្កាលគឺជាប្រធានបទត្រូវប្រតិបត្តិនូវវិធាននិងកាតព្វកិច្ចដូចគ្នានិងការទទួលបានសិទ្ធិដូចគ្នានឹងកម្មករនិយោជិតលើកលែងតែមានខសន្យាដោយឡែកពីគ្នា។
មាត្រា 11
ដោយអនុលោមតាមរបៀបបើកប្រាក់ឈ្នួលកម្មករនិយោជិតត្រូវបែងចែកដូចត:
•កម្មករប្រាក់ឈ្នួលតាមពេលមូលដ្ឋាន (ប្រចាំខែប្រចាំថ្ងៃប្រចាំម៉ោង) ដែលត្រូវបានបង់
រាល់ថ្ងៃឬរាល់រយៈពេលមិនហួសពីដប់ប្រាំថ្ងៃឬមួយខែ។
•កម្មករប្រាក់ឈ្នួលតាមបរិមាណផលិតផលឬម៉ៅការ។
•កម្មករប្រាក់ឈ្នួលតាមគណៈកម្មាការ។
ផ្នែកទី II
មិនរើសអើង
មាត្រា 12
លើកលែងតែសម្រាប់បទប្បញ្ញត្តិសម្តែងបានយ៉ាងពេញលេញនៅក្រោមច្បាប់នេះឬក្នុងការណាមួយផ្សេងទៀតឬបទបញ្ញត្តិការពារអត្ថបទស្ត្រីនិងកុមារក៏ដូចជាបទប្បញ្ញត្តិទាក់ទងទៅនឹងធាតុនិងការស្នាក់នៅរបស់ជនបរទេសច្បាប់និយោជកត្រូវពិនិត្យគ្មាននៅលើគណនីនៃ:
•ពូជសាសន៍
•ពណ៌
•ការរួមភេទ
•សាសនា
•សាសនា,
•មតិយោបល់នយោបាយ,
•កំណើត
•ប្រភពដើមសង្គម
•ការចូលជាសមាជិកសហជីពរបស់កម្មករឬធ្វើលំហាត់ប្រាណនៃសកម្មភាពសហជីព។
ដើម្បីជាការ scripts ហៅក្នុងគោលបំណងដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តមួយនៅលើ:
•ការជ្រើសរើសបុគ្គលិក
•កំណត់និងការផ្ដល់ការងារ
•ការបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ
•ការអភិវឌ្ឍ,
•ការផ្សព្វផ្សាយ,
•លាភ,
•ការផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍សង្គម
•វិន័យឬការផ្ដាច់កិច្ចសន្យាការងារ។
ការបែងចែកការបដិសេធន៍ឬការព្រមទទួលដែលផ្អែកទៅលើលក្ខណៈសម្បត្តិសម្រាប់ការងារជាក់លាក់មួយនឹងមិនត្រូវបានចាត់ទុកជាការរើសអើងឡើយ។
ផ្នែកទី III
សណ្ដាប់ធ្នាប់សាធារណៈ
មាត្រា 13
បទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់ការងារនេះមានលក្ខណៈជាសេចក្ដីបង្គាប់ជាសាធារណៈវៀរលែងតែមានបដិប្បញ្ញត្តិបញ្ជាក់ច្បាស់។ ដូច្នេះវិធានទាំងអស់ដែលកើតឡើងដោយការសម្រេចចិត្តជាឯកតោភាគីក្ដីដោយកិច្ចសន្យាឬអនុសញ្ញាណាដែលមិនគោរពតាមបទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់នេះឬដែលជាអត្ថបទច្បាប់ណាមួយសម្រាប់ការអនុវត្តរបស់ខ្លួនគឺជាការទុកជាមោឃៈ។
វៀរលែងតែមានបទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់នេះដែលមិនអាចត្រូវបាន derogated ក្នុងវិធីណាមួយ, លក្ខណៈជាសណ្ដាប់ធ្នាប់សាធារណៈនៃច្បាប់នេះមិនត្រូវបាន obstructive ដើម្បីធ្វើការផ្តល់ផលប្រយោជន៍ឬសិទ្ធិដែលប្រសើរជាងផលប្រយោជន៍និងសិទ្ធិដែលបានកំណត់ក្នុងច្បាប់នេះបានផ្តល់ទៅឱ្យកម្មករដោយ ការសម្រេចចិត្តឯកតោភាគីរបស់និយោជកឬក្រុមនៃ
និយោជកដោយកិច្ចសន្យាការងារ, ដោយអនុសញ្ញារួមឬកិច្ចព្រមព្រៀងឬដោយការសម្រេចចិត្តរបស់អាជ្ញាកណ្ដាល។
ផ្នែកទី IV ន
ការបោះពុម្ពផ្សាយ
មាត្រា 14
និយោជកត្រូវតែមានច្បាប់ចម្លងដែលយ៉ាងហោចណាស់មួយនៃច្បាប់ការងារនៅក្នុងការចោលរបស់កម្មករនិយោជិតរបស់ខ្លួនហើយជាពិសេសសំរាប់តំណាងនៃកម្មករនិយោជិតនៅគ្រប់សហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថានដែលមានចែងក្នុងមាត្រា 1 នៃច្បាប់នេះ។
ផ្នែកទីរ V
ការងារបង្ខំ
មាត្រា 15
ងារដោយបង្ខំឬជាកាតព្វកិច្ចត្រូវហាមឃាត់ជាដាច់ខាតដោយអនុលោមតាមអនុសញ្ញាអន្តរជាតិលេខ 29 ស្តីពីការងារដោយបង្ខំឬជាកាតព្វកិច្ចបានអនុម័តនៅថ្ងៃទី 28 ខែមិថុនាឆ្នាំ 1930 ដោយអង្គការពលកម្មអន្តរជាតិនិងផ្តល់សច្ចាប័នដោយព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជានៅថ្ងៃទី 24 ខែកុម្ភៈឆ្នាំ 1969 ។
មាត្រានេះត្រូវអនុវត្តទៅមនុស្សគ្រប់គ្នារួមបញ្ចូលទាំងអ្នកបំរើក្នុងផ្ទះហើយនិងកម្មករនិយោជិតទាំងអស់នៅក្នុងសហគ្រាសកសិកម្ម។
មាត្រា 16
ការជួលមនុស្សឱ្យធ្វើការងារដើម្បីកាត់ជំពាក់ត្រូវហាមឃាត់។
ជំពូកទី II
ការបង្កើត ENTERPRISES-
ផ្នែកទីខ្ញុំ
សេចក្តីប្រកាសនៃការបើកនិងបិទសហគ្រាស
មាត្រា 17
និយោជកដែលច្បាប់ការងារនេះគឺត្រូវបានអនុវត្តទាំងអស់ត្រូវធ្វើសេចក្ដីប្រកាសជូនដំណឹងទៅក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារនៅពេលបើកសហគ្រាសគ្រឹះស្ថាន។ សេចក្តីប្រកាសនេះហៅថាសេចក្ដីប្រកាសជូនដំណឹងបើកសហគ្រាសគ្រឹះស្ថានដែលត្រូវធ្វើជាលាយល័ក្ខណ៍អក្សរនិងដាក់ជូនក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារនៅមុនពេលបើកសហគ្រាសគ្រឹះស្ថាន។
និយោជកដែលផ្តល់ការងារដល់កម្មករចំនួនតិចជាងប្រាំបីនាក់អចិន្ត្រៃយ៍និងអ្នកដែលមិនប្រើគ្រឿងយន្តត្រូវធ្វើសេចក្ដីប្រកាសជូនដំណឹងនេះទៅក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារក្នុងរយៈពេលសាមសិបថ្ងៃបន្ទាប់ពីបើកសហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថាន។
មាត្រា 18
ចំពោះការបិទសហគ្រាសនិយោជកក៏ត្រូវធ្វើសេចក្ដីប្រកាសជូនដំណឹងទៅក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារក្នុងរយៈពេលសាមសិបថ្ងៃបន្ទាប់ពីថ្ងៃបិទសហគ្រាសនោះ។
មាត្រា 19
ការប្រកាសរបស់ក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារកំណត់អំពីបែបបទនិងនីតិវិធីនៃការប្រកាសនេះដើម្បីអនុវត្តតាមក្នុងករណីគ្នា។
មាត្រា 20
និយោជកត្រូវបើកឱ្យមាននិងការ neatly រក្សាសៀវភៅបញ្ជីប្រចាំគ្រឹះស្ថានមួយដែលត្រូវបានគេរាប់និងការសង្ខេបដោយអធិការការងារមួយ។ គំរូនៃសៀវភៅបញ្ជីនោះនឹងត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារ។
ផ្នែកទី II
សេចក្ដីប្រកាសជូនដំណឹងអំពីចលនាបុគ្គលិក
មាត្រា 21
និយោជកត្រូវធ្វើសេចក្ដីប្រកាសនេះទៅក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារនៅពេលរាល់ពេលនៅពេលដែលធ្វើការឬបញ្ឈប់កម្មករ។
សេចក្តីប្រកាសនេះត្រូវតែត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងការសរសេរក្នុងរយៈពេលដប់ប្រាំថ្ងៃនៅចុងក្រោយបំផុតបន្ទាប់ពីកាលបរិច្ឆេទនៃការជួលឬការបណ្តេញចេញនេះ។
រយៈពេលនេះត្រូវកំណត់ឱ្យដល់សាមសិបថ្ងៃចំពោះសហគ្រាសកសិកម្ម។
សេចក្តីប្រកាសនៃការបណ្តេញចេញនេះបានជួលហើយត្រូវបានមិនអនុវត្តចំពោះ:
•មានការងារម្ដងម្កាលដែលមិនថិរវេលាជាប់គ្នាចំនួនតិចជាងសាមសិបថ្ងៃ។
•ការងារ Intermittent ដែលថិរវេលាពិតប្រាកដសំរាប់ការងារនេះមិន
លើសពីបីខែក្នុងរយៈពេលដប់ពីរខែបន្តបន្ទាប់គ្នា។
ផ្នែកទី III
បទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងរបស់សហគ្រាស
មាត្រា 22
និយោជកនៃសហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថានជារៀងរាល់កំណត់ក្នុងមាត្រា 17 ខាងលើដែលមានកម្មករយ៉ាងហោចណាស់ប្រាំបីតែងតែត្រូវបង្កើតបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងរបស់សហគ្រាស។
មាត្រា 23
បទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងសម្របខ្លួនបទប្បញ្ញត្តិទូទៅនៃច្បាប់នេះដោយយោងទៅតាមប្រភេទនៃសហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថាននិងអនុសញ្ញារួមដែលពាក់ព័ន្ធនឹងវិស័យនៃសកម្មភាពរបស់សហគ្រាសដែលបានបញ្ជាក់ឬគ្រឹះស្ថានដូចជាបទប្បញ្ញត្តិទាក់ទងទៅនឹងស្ថានភាពនៃការជួលការគណនានិងការបង់ប្រាក់ នៃប្រាក់ឈ្នួលនិង perquisites អត្ថប្រយោជន៍នៅក្នុងប្រភេទ, ម៉ោងធ្វើការ, សម្រាកនិងថ្ងៃឈប់សម្រាករយៈពេលជូនដំណឹងសុខភាពនិងវិធានការសុវត្ថិភាពសម្រាប់កម្មករកាតព្វកិច្ចរបស់កម្មករនិងការដាក់ទណ្ឌកម្មមួយដែលអាចត្រូវបានដាក់នៅលើកម្មករ។
មាត្រា 24
បទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងត្រូវតែត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយអ្នកគ្រប់គ្រងនៃសហគ្រាសបន្ទាប់ពីបានពិគ្រោះយោបល់ជាមួយអ្នកតំណាងរបស់កម្មករក្នុងរយៈពេលបីខែបន្ទាប់ពីការបើកសហគ្រាសឬក្នុងរយៈពេលបីខែបន្ទាប់ពីការប្រកាសឱ្យប្រើច្បាប់ប្រសិនបើសហគ្រាសរួចហើយនេះ។
មុនពេលមកចូលជាធរមានបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងនឹងត្រូវ visaed ដោយអធិការការងារ។ ទិដ្ឋាការនេះត្រូវចេញឱ្យមិនលើសពីរយៈពេលហុកសិបថ្ងៃ។
មាត្រា 25
អត្ថបទបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងដែលមានការគាបសង្កត់ឬកំណត់សិទ្ធិរបស់កម្មករមានចែងក្នុងច្បាប់និងបទប្បញ្ញត្តិនៅមានប្រសិទ្ធិភាពឬក្នុងអនុសញ្ញាឬអនុសញ្ញារួមសំរាប់អនុវត្តន៍នៅក្នុងគ្រឹះស្ថានគឺជាមោឃៈ។
អធិការការងារត្រូវទាមទារឱ្យមានការដាក់បញ្ចូលញត្តិអនុវត្តដោយអនុលោមតាមច្បាប់និងបទប្បញ្ញត្តិជាធរមាន។
មាត្រា 26
និយោជកមិនអាចដាក់ទោសវិន័យដល់កម្មករនិយោជិតណាម្នាក់ចំពោះកំហុសណាមួយដែលនិយោជកឬអ្នកតំណាងម្នាក់របស់គាត់បានទទួលបានពានរង្វាន់រយៈពេលលើសពីដប់ប្រាំថ្ងៃ។
និយោជកត្រូវបានចាត់ទុកជាបោះបង់សិទ្ធិរបស់គាត់ក្នុងការបោះបង់ចោលកម្មករមានកំហុសធ្ងន់ហើយបើសិនជាមិនបានចាត់វិធានការនេះគឺត្រូវបាននៅក្នុងរយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃចាប់ពីថ្ងៃដែលខ្លួនបានទទួលដំណឹងអំពីកំហុសធ្ងន់ធ្ងរនៅក្នុងសំណួរ។
មាត្រា 27
ទោសវិន័យត្រូវតែជាសមាមាត្រស្របទៅនឹងភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃកំហុស។ អធិការការងារមាននីតិសម្បទាក្នុងការត្រួតពិនិត្យភាពសមាមាត្រនេះ។
មាត្រា 28
និយោជកមិនត្រូវដាក់ពិន័យឬដាក់ទណ្ឌកម្មមួយទ្វេជាពីរចំពោះកំហុសដូចគ្នានេះ។ ការពិន័យជាប្រាក់មានន័យថាវិធានការទាំងឡាយដែលនាំឱ្យមានការកាត់បន្ថយប្រាក់ឈ្នួលដែលត្រូវបានជាធម្មតាដោយការបំពេញការងារនេះបានផ្ដល់នោះឡើយ។
មាត្រា 29
បទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងត្រូវតែផ្សព្វផ្សាយនិងបិទនៅទីណាមួយក៏សមរម្យអាចចូលដំណើរការបានយ៉ាងងាយស្រួលនៅលើបរិវេណដែលជាកន្លែងដែលការងារត្រូវបានអនុវត្តនិងនៅមាត់ទ្វារបន្ទប់ដែលជាកន្លែងដែលមានកម្មករធ្វើការ។
បទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងនេះត្រូវតែរក្សាទុកដាក់ឱ្យបានល្អអានច្បាស់ជាដរាប។
មាត្រា 30
ការកែប្រែគ្រប់យ៉ាងនៃបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងត្រូវតែធ្វើតាមបទប្បញ្ញត្តិស្ដីពីសហគ្រាសគ្រឹះស្ថាននេះ។
មាត្រា 31
ក្នុងគ្រប់សហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថានដែលមានបុគ្គលិកតិចជាងប្រាំបីនាក់របស់កម្មករដែលមានបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងនោះទេនិយោជកអាចនឹងប្រកាស, នេះដោយយោងតាមភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃកំហុសវិជ្ជាជីវៈរបស់កម្មករមានការព្រួយបារម្ភនេះបានព្រមានព្រមានជាមួយការព្យួរការងារដោយគ្មានប្រាក់ខែសម្រាប់មិនលើស លើសពីប្រាំមួយថ្ងៃឬការបណ្តេញចេញដោយមានឬគ្មានការជូនដំណឹងជាមុនឡើយ។
ផ្នែកទី IV ន
ការងារកាត
មាត្រា 32
បុគ្គលដែលមានសញ្ជាតិកម្ពុជាដែលធ្វើការយកឈ្នួលពីនិយោជកណាមួយជារៀងរាល់គឺត្រូវបានតម្រូវឱ្យមានសៀវភៅការងារ។
គ្មាននរណាម្នាក់អាចរក្សាទុកកម្មករនិយោជិតដែលមិនប្រតិបត្តិតាមបទប្បញ្ញត្តិនៃកថាខ័ណ្ឌខាងលើនេះ។
មាត្រា 33
ការកាន់កាប់របស់សៀវភៅការងារមួយគឺជាជម្រើសសម្រាប់កម្មករតាមរដូវកាលកសិកម្ម។
មាត្រា 34
សៀវភៅការងារនេះគឺសម្រាប់គោលបំណងនៃការកំណត់អត្តសញ្ញាណអ្នកកាន់ធម្មជាតិនៃការងារដែលលោកបានចុះកិច្ចសន្យាធ្វើថិរវេលានៃកិច្ចសន្យាប្រាក់ឈ្នួលដែលបានព្រមព្រៀងគ្នានិងវិធីសាស្រ្តនៃការទូទាត់, ក៏ដូចជាការចុះកិច្ចសន្យាទទួលបានជោគជ័យ។
វាត្រូវបានគេហាមឃាត់មិនឱ្យប្រើប្រាស់កាតការងាររបស់កម្មករនិយោជិតសម្រាប់គោលបំណងផ្សេងទៀតជាងអ្នកដែលវាត្រូវបានបង្កើតឡើង។
កាលណាកម្មករនិយោជិតឈប់ធ្វើការឱ្យនិយោជកនិយោជកនោះមិនត្រូវសរសេរការកោតសរសើរលើសៀវភៅការងារនេះទេ។
មាត្រា 35
សៀវភៅការងារនេះត្រូវបានគូរឡើងនិងចេញដោយអធិការការងារតាមសំណើរបស់កម្មករនិយោជិតដែលបង្ហាញលិខិតអត្តសញ្ញាណប័ណ្ណដែលចេញដោយអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចនិងលិខិតបញ្ជាក់ការងារដែលចេញដោយនិយោជករបស់លោកមួយនេះ។
មាត្រា 36
ការចេញសៀវភៅការងារនេះនឹងត្រូវបង់ថ្លៃសេវាកម្មដែលត្រូវបានប្រមូលនិងផ្តល់ទៅឱ្យថវិកាជាតិ។ អត្រាការប្រាក់ថ្លៃនិងវិធីសាស្រ្តនៃការប្រមូលផ្តុំនឹងត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសរួមរបស់ក្រសួងហិរញ្ញវត្ថុនិងក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារ។
មាត្រា 37
នេះជាការជួលបញ្ឈប់កម្មករនិយោជិតមួយប្រាក់ឈ្នួលនិងប្រាក់ឈ្នួលបានកើនឡើងត្រូវកត់ត្រាក្នុងសៀវភៅការងាររបស់គាត់។
កំណត់ត្រាដោយនិយោជកខាងលើនេះត្រូវតែត្រូវបានបង្ហាញក្នុងរយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃពេញក្រោយពីថ្ងៃចូលឬចាកចេញរបស់កម្មករនិយោជិតនេះសម្រាប់ទិដ្ឋាការរបស់អធិការការងារ។
មាត្រា 38
ការបាត់សៀវភៅការងារត្រូវតែប្ដឹងទៅអធិការដ្ឋានការងារ។ ស្ទួននឹងត្រូវបានចេញឱ្យបានក្នុងល័ក្ខខ័ណ្ឌដូចគ្នានឹងអ្នកដែលបានដាក់សម្រាប់ការចេញសៀវភៅការងារដែរ។
ផ្នែកទីរ V
ប្បាក់ខែសៀវភៅ
មាត្រា 39
និយោជកនៃសហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថានគ្រប់ដណ្តប់ដោយមាត្រា 17 ខាងលើត្រូវបានជានិច្ចរក្សាសៀវភៅបើកប្រាក់មួយដែលមានគំរូនិងកំណត់ដោយប្រកាសក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារ។
មុនពេលត្រូវបានប្រើទំព័រទាំងអស់នៃសៀវភៅបើកប្រាក់ត្រូវមានចុះលេខនិងសង្ខេបដោយអធិការការងារ។
សៀវភៅបើកប្រាក់នេះត្រូវតែត្រូវបានរក្សាទុកនៅក្នុងការិយាល័យបេឡាឬទីចាត់ការនៃសហគ្រាសការិយាល័យកគ្នាដូច្នេះវាជាការងាយស្រួលដែលអាចរកបានសម្រាប់ការត្រួតពិនិត្យ។ និយោជកត្រូវទុករក្សាឱ្យសៀវភៅបើកប្រាក់នេះសម្រាប់រយៈពេលបីឆ្នាំបន្ទាប់ពីវាត្រូវបានបិទ។
អធិការការងារអាចតម្រូវឱ្យមានការមើលឃើញសៀវភៅបើកប្រាក់នេះនៅពេលណាមួយ។
មាត្រា 40
សៀវភៅបើកប្រាក់ត្រូវមានកត់ត្រា:
ក) ពត៌មានស្ដីពីកម្មករនិយោជិតនៅក្នុងសហគ្រាស។
ខ) លក្ខណៈសំគាល់អំពីការងារដែលបានប្រាក់ឈ្នួលនិងថ្ងៃឈប់សម្រាក។
មាត្រា 41
សហគ្រាសណាដែលចង់ធ្វើសៀវភៅបើកប្រាក់តាមរបៀបផ្សេងពីនេះប៉ុន្តែមានប្រភេទដូចគ្នានៃពត៌មាននិងវិធីសាស្រ្តដូចគ្នានេះនៃការពិនិត្យ, អាចត្រូវបានអនុវត្តទៅអធិការដ្ឋានការងារ។
ផ្នែកទី VL
អាគា
មាត្រា 42
"ការអាគា" ត្រូវបានកំណត់ថាជាគ្រឹះស្ថានដែលនិយោជកលក់ដោយផ្ទាល់ឬដោយប្រយោលរបស់ខ្លួនកម្មករនិយោជិតឬក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់អាហារនិងទំនិញនៃប្រភេទណាមួយទេសម្រាប់តម្រូវការផ្ទាល់ខ្លួន។
ហាងលក់របស់ក្រុមហ៊ុនត្រូវបានអនុញ្ញាតនៅក្រោមលក្ខខណ្ឌទាំងបួនដូចខាងក្រោម:
1. កម្មករមិនត្រូវបានតម្រូវឱ្យហាងគ្រាន់តែជាការនៅទីនោះ។
2. និយោជកឬអ្នកមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតដើម្បីធ្វើឱ្យប្រាក់ចំណេញបានពីការលក់នេះ
ទំនិញ។
3- គណនេយ្យសំរាប់អាគាគ្នាគឺឱ្យធ្វើដាច់ឡែកពីនោះនៃ
សហគ្រាស។
4- ថ្លៃគ្រឿងឧបភោគបរិភោគដែលដាក់លក់ត្រូវបិទផ្សាយឱ្យគេឃើញច្បាស់។
មាត្រា 43
ការបើកហាងរបស់ក្រុមហ៊ុនមួយត្រូវបានកំណត់ដោយប្រកាសក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារ។
អធិការការងារត្រួតពិនិត្យការប្រតិបត្ដិនៃហាងលក់របស់ក្រុមហ៊ុនដែលមានការគ្រប់គ្រងត្រូវបានចែករំលែកដោយតំណាងជាប់ឆ្នោតរបស់កម្មករនៅមានការព្រួយបារម្ភផងដែរ។ អធិការការងារមានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីបញ្ជារឱ្យមានហាងលក់ជាបណ្តោះអាសន្នការបិទក្រុមហ៊ុនមួយរហូតដល់មានការសម្រេចចិត្តចុងក្រោយត្រូវបានធ្វើឡើងដោយក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារ។
ផ្នែកទី VII
លិខិតធានា
មាត្រា 44
និយោជកមិនអាចតំរូវការចុះហត្ថលេខាឬការរក្សាកិច្ចសន្យាការងារទៅនឹងការធានាជាសាច់ប្រាក់ឬជាមូលបត្របំណុលនៃសំណុំបែបបទណាមួយឡើយ។
ផ្នែកទី VIII
ម៉ៅការការងារលក្ខណៈ
មាត្រា 45
រិយនេះគឺជាការអនុដែលបានចុះកិច្ចសន្យាជាមួយនិងសហគ្រិនកិច្ចសន្យាដែលខ្លួនឯងបានជ្រើសរើសនិងកម្លាំងការងារដែលចាំបាច់ឬកម្មករមកធ្វើការប្រតិបត្តិការងារឬផ្ដល់សេវាណាមួយដោយគិតថ្លៃសរុប។
កិច្ចសន្យានេះត្រូវតែមាននៅក្នុងការសរសេរ។
មាត្រា 46
ការកេងប្រវ័ញ្ចឬ underestimate របស់ពួកកម្មករដោយរិយឬអនុចុះកិច្ចសន្យាត្រូវហាមឃាត់។
មាត្រា 47
ការិយភារីត្រូវគោរពតាមបទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់នេះក្នុងលក្ខណៈដូចគ្នាជាមួយនិយោជកធម្មតាហើយសន្មត់ថាការទទួលខុសត្រូវដូចគ្នាដូចជាក្រោយ។
មាត្រា 48
នៅក្នុងករណីនៃការក្ស័យធនឬលំនាំដើមដោយចុះកិច្ចសន្យាការងារសហគ្រិនឬនាយកសហគ្រាសបានចុះកិច្ចសន្យានឹងជំនួសដើម្បីបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួនទៅឱ្យកម្មករនិយោជិត។
កម្មករដែលរងរបួសក្នុងករណីដូចនោះអាចប្ដឹងដោយផ្ទាល់ទល់នឹងសហគ្រិនតែម្ដង។
មាត្រា 49
ក្រុមហ៊ុនម៉ៅការពលកម្មគឺត្រូវបានទាមទារដើម្បីបង្ហាញថាស្ថានភាពឈ្មោះនិងអាស័យដ្ឋាននៃសហគ្រិនរបស់គាត់ដោយ affixing ពួកគេទៅកន្លែងមួយដែលអាចមើលឃើញបានងាយស្រួលនៅក្នុងការ, ឃ្លាំងឬការដ្ឋានធ្វើសិក្ខាសាលាស្តីពីគ្នាដែលជាកន្លែងដែលការងារត្រូវបានអនុវត្តមួយ។
មាត្រា 50
សហគ្រិនត្រូវកាន់ជានិច្ចបញ្ជីនៃការដែលអាចរកបានការងារជាមួយនរណាអ្នកម៉ៅការលោកបានចុះកិច្ចសន្យាមួយ។ បញ្ជីនេះអាចមានបញ្ជាក់នាមអាស័យដ្ឋាននិងឋានៈនៃការិយភារីព្រមទាំងស្ថានភាពនៃទីកន្លែងគ្នាត្រូវតែជូនទៅអធិការដ្ឋានការងារក្នុងរយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃពេញក្រោយពីថ្ងៃចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចសន្យាការងារ។
រយៈពេលនេះត្រូវកំណត់ឱ្យដល់ដប់ប្រាំថ្ងៃចំពោះសហគ្រាសកសិកម្ម។
ជំពូកទី III បាន
ហ្វឹកហ្វឺនកូនជាង
ផ្នែកទីខ្ញុំ
ធម្មជាតិនិងទម្រង់នៃកិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាង
មាត្រា 51
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងគឺជាការមួយដែលក្នុងនោះអ្នកចាត់ការទូទៅនៃការបង្កើតឧស្សាហកម្មឬពាណិជ្ជកម្ម, សិប្បករឬសិប្បករយល់ស្របក្នុងការផ្តល់នូវឬត្រូវបានប្រគល់បណ្តុះបណ្តាពេញលេញ, វិធីសាស្រ្តនិងជំនាញដើម្បីមនុស្សម្នាក់ទៀតដែលបានធ្វើកិច្ចសន្យាក្នុងការវិលត្រឡប់មកវិញដើម្បីធ្វើការសម្រាប់គាត់ជាកូនជាងនៅក្រោម លក្ខខណ្ឌនិងសម្រាប់រយៈពេលពេលវេលាមួយដែលត្រូវបានព្រមព្រៀងគ្នាលើ។ ថិរវេលានេះមិនអាចលើសពីពីរឆ្នាំ។
មាត្រា 52
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងត្រូវតែមាននៅក្នុងសំណុំបែបបទនៃការសរសេរដោយការប្រព្រឹត្ដ notary ឬដោយកិច្ចព្រមព្រៀងជាឯកជនរយៈពេលពីរអាទិត្យនៃការអនុវត្តរបស់ខ្លួនបើមិនដូច្នេះទេវាត្រូវបានទុកជាមោឃៈ។
មាត្រា 53
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងត្រូវធ្វើឡើងដោយយោលទៅតាមទំនៀមទំលាប់នៃវិជ្ជាជីវៈប្រសិនបើមិនមានច្បាប់នោះទេដែលបង្កើតឡើងដោយអធិការដ្ឋានការងារធ្វើដោយព្រមព្រៀងជាមួយតំណាងវិជ្ជាជីវៈដែលបង្រៀននេះ។
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងត្រូវមាន:
1. គោត្តនាមដំបូង, ដែលមានអាយុវិជ្ជាជីវៈនិងលំនៅនៃគ្រូ។
2- គោត្តនាមដំបូងនិងអាសយដ្ឋានរបស់កូនជាង។
3- គោត្តនាមលើកដំបូងវិជ្ជាជីវៈនិងអាសយដ្ឋានរបស់មាតាបិតាកូនជាងនេះ
អាណាព្យាបាលឬជនដែលបានអនុញ្ញាតអំពីមាតាបិតារបស់គាត់។
4- កាលបរិច្ឆេទនិងថិរវេលាកិច្ចសន្យាក៏ដូចជាការធ្វើពាណិជ្ជកម្មដែលបាន
កូនជាងត្រូវបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាល។
5- ល័ក្ខខ័ណ្ឌនៃការលាភរបស់និងកូនជាងនេះប្រសិនបើអនុវត្តបានផលប្រយោជន៍ទាំងអស់នៅក្នុង
ជាប្រភេទអាហារ, កន្លែងស្នាក់នៅឬធាតុណាមួយផ្សេងទៀតដែលព្រមព្រៀងរវាងភាគីទាំងពីរ។
6. តំបន់វិជ្ជាដែលនាយកសហគ្រាសបានចុះកិច្ចសន្យាបង្រៀន
សិស្ស។
7- ប្រាក់បំណាច់ដែលត្រូវបង់ឱ្យក្នុងករណីរំលាយកិច្ចសន្យា។
8- កាតព្វកិច្ចដ៏សំខាន់របស់គ្រូនិងរបស់កូនជាង។
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងត្រូវចុះហត្ថលេខាដោយគ្រូនិងកូនជាង។ ក្នុងករណីដែលកូនជាងជាអនីតិជនកិច្ចសន្យានោះអាចចុះហត្ថលេខាដោយតំណាងផ្លូវច្បាប់របស់លោកនិងគ្រូ។ អធិការការងារត្រូវពិនិត្យនិងចុះកិច្ចសន្យា countersign ហ្វឹកហ្វឺនកូនជាង។
ផ្នែកទី II
ល័ក្ខខ័ណ្ឌនៃកិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាង
មាត្រា 54
គ្មាននរណាម្នាក់អាចជាគ្រូបង្រៀនឬការអនុវត្តហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងមួយប្រសិនបើគាត់គឺតិចជាងអ្នកដែលមានអាយុម្ភៃមួយឆ្នាំមកហើយនិងមិនអាចបង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវដោយបានអនុវត្តសម្រាប់ការយ៉ាងហោចណាស់ពីរឆ្នាំវិជ្ជាជីវៈដែលត្រូវបានបង្រៀនថាជាអ្នកបច្ចេកទេសគ្រូបណ្តុះបណ្តាលសិប្បករ, ឬបុគ្គលិកដែលមានជំនាញ។
រយៈពេលនៃការប្រកបវិជ្ជាជីវៈរបស់គ្រូនេះអាចបន្ថយមកត្រឹមមួយឆ្នាំបើគ្រូនោះមានសញ្ញាប័ត្របណ្ដុះបណ្ដាលអំពីទ្រឹស្ដីនិងការអនុវត្តន៍ក្នុងសាលាឬមជ្ឈមណ្ឌលបណ្ដុះបណ្ដាលឯកទេសមួយ។
មាត្រា 55
និយោជកគ្រូដែលទទួលបន្ទុកក្នុងការហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងមួយអាចរស់នៅក្នុងផ្ទះជាមួយនឹងកូនជាងស្រីដែលជាអនីតិជន។
សមត្ថភាពជាគ្រូឬជាអ្នកទទួលបន្ទុកក្នុងការហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងមួយនេះត្រូវបាន disqualified សម្រាប់:
1. បុគ្គលដែលត្រូវបានផ្តន្ទាទោសពីបទឧក្រិដ្ឋមួយ។
បុគ្គល 2- ជនដែលមានទោសនៃការប្រឆាំងនឹងប្រពៃណីធ្វើតាមក្នុងតំបន់
គយ។
3- ជនដែលមានទោសចាប់ឃុំឃាំងអំពីបទលួចបន្លំវីតិក្រម, និង
អំពើពុករលួយ។
មាត្រា 56
ការប្រកាសរបស់ក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារកំណត់មុខរបរនិងប្រភេទការងារទាំងឡាយដែលឱ្យក្មេងមានអាយុយ៉ាងតិចដប់ប្រាំបីឆ្នាំចូលធ្វើជាកូនជាង។
នៅពេលដែលបានបណ្តុះបណ្តាជំនាញវិជ្ជាជីវៈរបស់គាត់គឺគ្រប់គ្រាន់សិស្សមិនយូរទៀតទេត្រូវបានចាត់ទុកថាជាកូនជាងនោះទេប៉ុន្តែជាការបរលោកនាយកម្មករ។
មាត្រា 57
សហគ្រាសណាមួយដែលមានកម្មករធ្វើការជាងហុកសិបកម្មករដែលត្រូវតែមានកូនជាងចំនួនស្មើនឹងមួយភាគដប់នៃចំនួនកម្មករនិយោជិតដែលធ្វើការក្នុងសហគ្រាសនោះ។
ចំនួនអតិបរមានៃកូនជាងក្នុងសហគ្រាសទោះមាននៃចំនួនសរុបនៃកម្មករនិយោជិតត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសរបស់ក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារនៅក្នុងការអនុលោមទៅតាមលទ្ធភាពខាងបុគ្គលិកនិងខាងសំភារៈ។
Derogation នៃកាតព្វកិច្ចដែលមានចែងក្នុងកថាខ័ណ្ឌទីមួយនៃមាត្រានេះអាចត្រូវបានអនុម័តដោយសេចក្ដីសំរេចរបស់អធិការការងារមួយសំរាប់សហគ្រាសដែលបានស្នើរសុំឱ្យបង់ពន្ធលើការហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងមួយដែលមានចំនួនទឹកប្រាក់និងវិធីសាស្រ្តនៃការទូទាត់នោះនឹងត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសក្រសួងទទួលបន្ទុក ការងារ។
ផ្នែកទី III
ភារកិច្ចរបស់គ្រូនិងសិស្ស
មាត្រា 58
គ្រូបង្រៀននឹងមានឥរិយាបទក្នុង LoCo នេះ parentis ឆ្ពោះទៅរកសិស្សហើយ, នោះគឺមើលពីលើការប្រព្រឹត្ដនិងអាកប្បកិរិយារបស់ខ្លួនទាំងនៅតាមផ្ទះឬនៅខាងក្រៅនិងជូនដំណឹងឪពុកម្ដាយឬតំណាងនៃបទល្មើសធ្ងន់ធ្ងរណាមួយដែលបានប្រព្រឹត្តឡើងដោយកូនជាងឬឧបនិស្ស័យមិនត្រឹមត្រូវណាមួយបានសម្តែងរបស់លោក។ ម្យ៉ាងទៀតគ្រូត្រូវប្រាប់ឪពុកម្ដាយកូនជាងនោះដោយគ្មានការពន្យាពេលក្នុងករណីនៃជំងឺអវត្តមានឬបញ្ហាផ្សេងទៀតណាមួយទេសម្រាប់ការធ្វើអន្តរាគមន៍របស់ពួកគេ។
គ្រូត្រូវប្រើកូនជាងមិនឱ្យហួសកំលាំងហើយចំពោះតែការងារនិងសេវាណាដែលទាក់ទងនឹងការប្រកបវិជ្ជាជីវៈនេះ។
មាត្រា 59
គ្រូបានរីកចំរើនហើយបានបញ្ចប់ទាំងស្រុងហើយត្រូវបង្រៀនកូនជាងការកាន់កាប់របស់ដែលជាកម្មវត្ថុនៃកិច្ចសន្យាដែលបាននិងជាកន្លែងដែលអាចអនុវត្តបានផ្ដល់ឱ្យលោកនូវសំរួលដល់សិស្សក្នុងព្រឹត្តិការណ៍មានបំណងចង់យកការពិតណាស់នៅក្នុងសាលាបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈមួយនេះ។
នៅចុងបញ្ចប់នៃការហ្វឹកហ្វឺននេះបានវិញ្ញាបនប័ត្របញ្ជាក់ការបំពេញកិច្ចសន្យានៃភាគីទាំងពីរនិងសមត្ថភាពវិជ្ជាជីវៈនៃកូនជាងនោះនឹងត្រូវបានទទួលរង្វាន់ការប្រឡងជាផ្លូវការក្រោយពីបានរៀបចំធ្វើឡើងដោយបន្ទះប្រឡងអព្យាក្រឹត្យ។
មាត្រា 60
កូនជាងត្រូវស្ដាប់បង្កាប់និងគោរពគ្រូក្នុងក្របខ័ណ្ឌការហ្វឹកហ្វឺន។ ត្រូវជួយគ្រូក្នុងការងាររបស់ខ្លួនឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់គាត់។ ទ្រង់នឹងរក្សាការសម្ងាត់វិជ្ជាជីវៈ។
មាត្រា 61
មនុស្សម្នាក់ដែលត្រូវបានគេជឿតាមការញុះញង់ឱ្យសិស្សទាំងឡាយណាដែលព្រះអង្គដោយកិច្ចសន្យារបស់គាត់ដើម្បីបំបែកនឹងត្រូវទទួលខុសត្រូវក្នុងការចេញប្រាក់បំណាច់របស់នាយកគ្រឹះស្ថានឬរោងជាងដែលកូនជាងបានបោះបង់ចោលនោះទេ។ ប្រាក់បំណាច់នេះត្រូវនៅក្នុងករណីគ្មានមិនលើសពីចំនួនទឹកប្រាក់នៃការបង់ខាតពិតប្រាកដនៃនិយោជកដើម។
រាល់ការសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងថ្មីធ្វើឡើងមុនពេលដែលបានបំពេញនូវកាតព្វកិច្ចទាំងអស់ឬការផ្ដាច់កិច្ចសន្យាមុននឹងត្រូវទុកជាមោឃៈ។
ផ្នែកទី IV ន
អ្នកឃ្លាំមើលការហ្វឹកហ្វឺន
មាត្រា 62
ប្រព័ន្ធសម្រាប់ត្រួតពិនិត្យការហ្វឹកហ្វឺនដូចជាការកំណត់កម្មវិធីដោយពាណិជ្ជកម្ម, ការត្រួតពិនិត្យក្នុងអំឡុងពេលហ្វឹកហ្វឺនប្រឡងវគ្គផ្តាច់ព្រ័ត្រជាវិធីសាស្រ្តសម្រាប់ការបង្កើតបន្ទះពិនិត្យល A ដែលត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារ។
ប្រកាសក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារក៏បានកំណត់យ៉ាងច្បាស់អំពីបទប្បញ្ញត្តិទាក់ទងនឹងរយៈពេលនៃការហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងនេះរួមទាំងអំឡុងពេលសាកល្បងនេះបើយោងតាមកម្រិតនៃជំនាញវិជ្ជាជីវៈនិងចំនេះដឹងបច្ចេកទេសនិងទស្សនក៏ដូចជាការបណ្តុះបណ្តាមុនដែលកូនជាងរបស់ទាំងអស់និងបទពិសោធន៏ ឬមានការរីកចម្រើនខាងវិជ្ជាជីវៈដែលបានក្នុងអំឡុងពេលសិក្សាវគ្គនៃការហ្វឹកហ្វឺនកូនជាង។
ផ្នែកទីរ V
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងការបញ្ចប់កិច្ចសន្យា
មាត្រា 63
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងត្រូវបានបញ្ចប់ច្បាប់:
1. ដោយការស្លាប់របស់គ្រូឬកូនជាងនោះ។
2. ប្រសិនបើកូនជាងឬគ្រូដែលមានកាតព្វកិច្ចដើម្បីបម្រើនៅក្នុងជួរកងទ័ព។
3. ប្រសិនបើគ្រូបង្រៀនសិស្សឬត្រូវជាប់គុកសម្រាប់បទឧក្រិដ្ឋឬមជ្ឈិម។
4. ដោយការបិទនៃសិក្ខាសាលាឬសហគ្រាសដែលបានបញ្ជាក់នៅក្នុងអត្ថបទខាងលើ។
មាត្រា 64
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងមួយអាចត្រូវបានបញ្ឈប់នៅការស្នើសុំរបស់ភាគីម្ខាងឬទាំងពីរជាពិសេសនៅក្នុងករណីដូចខាងក្រោមនេះ:
1. ក្នុងករណីភាគីណាមួយមិនអនុវត្តតាមលក្ខខណ្ឌនៃកិច្ចសន្យា។
2. នៅក្នុងករណីនៃការរំលោភបំពានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរឬធម្មតានៃបទប្បញ្ញត្តិក្នុងជំពូកនេះ។
3- ក្នុងករណីដែលកូនជាងមិនបានគោរពតាមសម្បាដោយឆ្លើយបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុង។
4. បើការផ្លាស់ទីលំនៅដ្ឋានគ្រូបង្ហាត់របស់គាត់ទៅសង្កាត់ (ផ្នែក) ឬឃុំ (ឃុំ)
ផ្សេងទៀតជាងមួយដែលក្នុងនោះលោកបានរស់នៅក្នុងការចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចសន្យានេះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយមួយ
សំណើសុំការបញ្ចប់កិច្ចសន្យាសម្រាប់ហេតុផលនេះអាចទទួលបានតែក្នុងរយៈពេលបី
ខែចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរ។
ភាគីណាមួយបានចាត់ទុកថាត្រូវបានបំផ្លាញដោយការបញ្ចប់កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងអយុត្តិធម៌មួយដែលអាចទាមទារសំណងជំងឺចិត្តពីភាគីម្ខាងទៀត។
ជំពូកទី IV ន
កិច្ចសន្យាការងារ
ផ្នែកទីខ្ញុំ
ទីសំគាល់និងការប្រតិបត្តិកិច្ចសន្យាការងារ
មាត្រា 65
កិច្ចសន្យាការងារដែលបានបង្កើតទំនាក់ទំនងការងាររវាងកម្មករនិយោជិតនិងនិយោជក។ វាគឺជាប្រធានបទដើម្បីឱ្យច្បាប់ធម្មតានិងអាចត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងសំណុំបែបបទដែលត្រូវបានព្រមព្រៀងគ្នាលើដោយភាគីចុះកិច្ចសន្យានេះ។
វាអាចត្រូវបានសរសេរឬផ្ទាល់មាត់។ វាអាចត្រូវបានគូរឡើងនិងចុះហត្ថលេខាទៅតាមទំលាប់ក្នុងស្រុក។ ប្រសិនបើវាត្រូវចុះបញ្ជិកាក៏ត្រូវធ្វើដោយមិនគិតថ្លៃ។
កិច្ចសន្យាមាត់ទទេត្រូវទុកដូចជាមានការព្រមព្រៀងរវាងនិយោជកនិងកម្មករនិយោជិតតាមល័ក្ខខ័ណ្ឌដែលមានចែងក្នុងបទបញ្ជាការងារទោះបីមិនមានបញ្ជាក់ច្បាស់លាស់ក៏ដោយ។
មាត្រា 66
មនុស្សគ្រប់គ្នាអាចត្រូវបានជួលសម្រាប់ការងារជាក់លាក់មួយនៅលើមូលដ្ឋាននៃការពេលវេលាទាំងសម្រាប់រយៈពេលថេរមួយឬសម្រាប់កំណត់ថិរវេលាពិតប្រាកដ។
មាត្រា 67
1. កិច្ចសន្យាការងារដែលដោយការព្រមព្រៀងគ្នាដោយមានកំណត់ថិរវេលាពិតប្រាកដត្រូវតែមានចែងកាលបរិច្ឆេទច្បាស់លាស់នៃការបញ្ចប់។
2- កិច្ចសន្យាការងារដែលបានចុះហត្ថលេខាដោយការព្រមព្រៀងគ្នាដោយមានកំណត់ថិរវេលាជាក់លាក់មួយមិនអាចមានរយៈពេលលើសពីពីរឆ្នាំ។ វាអាចត្រូវបន្តជាថ្មីម្ដងឬច្រើនដងបានដរាបណាបន្តមិនលើសរយៈពេលអតិបរមានៃពីរឆ្នាំ។
រាល់ការរំលោភវិធាននេះនាំឱ្យមានការចុះកិច្ចសន្យាដើម្បីក្លាយទៅជាកិច្ចសន្យាការងារកំណត់ថិរវេលាពិតប្រាកដនោះទេ។
3- ជួនកាលកិច្ចសន្យាការងារនេះអាចមានកាលបរិច្ឆេទកំណត់មិនពិតប្រាកដនៅពេលវាត្រូវបានគូរឡើងដើម្បី:
•ការជំនួសកម្មករនិយោជិតដែលអវត្តមានជាបណ្តោះអាសន្នមួយ
•ការងារដែលបានអនុវត្តក្នុងអំឡុងពេលរដូវកាលមួយ; និង
•រយៈពេលម្តងម្កាលនៃការងារឬសកម្មភាពខុសធម្មតារបស់សហគ្រាស។
បន្ទាប់មករយៈពេលនេះត្រូវបានបញ្ចប់ដោយ:
•ការវិលត្រឡប់ទៅកាន់ការងាររបស់កម្មករនិយោជិតដែលអវត្តមានជាបណ្តោះអាសន្នឬការបញ្ចប់នៃការ
កិច្ចសន្យាការងាររបស់គាត់!
•ចុងបញ្ចប់នៃរដូវកាលនេះ; និង
•បញ្ចប់រយៈពេលម្តងម្កាលនៃការងារឬសកម្មភាពខុសធម្មតារបស់នេះ
សហគ្រាស។
4. ចុះកិច្ចសន្យានិយោជកត្រូវជូនដំណឹងដល់កម្មករនិយោជិតនៃ
នេះជាបញ្ហារសើបជាយថាហេតុនិងអំពីថិរវេលាប្រហាក់ប្រហែលនៃកិច្ចសន្យា។
5- កិច្ចសន្យាមានការបរិច្ឆេទមិនច្បាស់លាស់ទាំងឡាយអាចត្រូវបន្តជាថ្មីតាមឆន្ទៈជាការជាច្រើនដង
អាចធ្វើទៅបានដោយគ្មានបាត់បង់គុណភាពឡើយ។
6. កិច្ចសន្យារបស់កម្មករប្រចាំថ្ងៃឬប្រចាំម៉ោងដែលត្រូវបានគេជួលសម្រាប់ការងាររយៈពេលខ្លីដែល
ទទួលប្រាក់ឈ្នួលនៅចុងថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍ឬរយៈពេលពីរសប្តាហ៍នេះត្រូវបានចាត់ទុកជា
កិច្ចសន្យាមានកំណត់ថិរវេលាជាមួយនឹងកាលបរិច្ឆេទមិនច្បាស់លាស់។
7. កិច្ចសន្យាមានថិរវេលាកំណត់មួយត្រូវតែមាននៅក្នុងការសរសេរ។ ប្រសិនបើមិនទេវាក្លាយជាកម្លាំងពលកម្ម
កិច្ចសន្យាគ្មានកំណត់ថិរវេលាពិតប្រាកដ។
8. នៅពេលដែលកិច្ចសន្យាមួយត្រូវបានចុះហត្ថលេខារយៈពេលកំណត់ឬតិចជាងពីរឆ្នាំមកហើយ, ប៉ុន្តែ
ធ្វើការយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់និងការស្ងាត់នៅតែបន្តបន្ទាប់ពីការបញ្ចប់នៃរយៈពេលកំណត់នោះកិច្ចសន្យានេះ
ជាកិច្ចសន្យាគ្មានកំណត់ថិរវេលាពិតប្រាកដ។
មាត្រា 68
កិច្ចសន្យាសម្រាប់រយៈពេលសាកល្បងមិនអាចមានយូរជាងបរិមាណនៃម៉ោងដែលត្រូវការសម្រាប់ឱ្យនិយោជកវិនិច្ឆ័យវិជ្ជាជីវៈនៃកម្មករនិយោជិតហើយនិងសំរាប់កម្មករនិយោជិតស្គាល់យ៉ាងជាក់ច្បាស់នូវល័ក្ខខ័ណ្ឌនៃការងារដែលបានផ្តល់ឱ្យ។ ទោះយ៉ាងណារយៈពេលសាកល្បងមិនអាចមានរយៈពេលយូរជាងបីខែទេចំពោះនិយោជិតពីរខែចំពោះកម្មករឯកទេសនិងមួយខែចំពោះកម្មករឯកទេស។
ថ្លៃធ្វើដំណើរធ្វើដំណើរទៅប្រកួតជុំកើតឡើងដោយកម្មករនិយោជិតសាកល្បងដែលត្រូវធ្វើការឆ្ងាយពីលំនៅធម្មតាត្រូវនៅក្នុងបន្ទុកនិយោជក។
មាត្រា 69
ក្នុងក្របខ័ណ្ឌនៃកិច្ចសន្យាកម្មករនិយោជិតត្រូវបញ្ចេញគ្រប់សកម្មភាពវិជ្ជាជីវៈរបស់ខ្លួនដល់សហគ្រាស។ សំខាន់បំផុតគាត់ត្រូវតែធ្វើការដែលគាត់ត្រូវបានគេជួលនិងបានអនុវត្តវាដោយខ្លួនឯងបានដោយយកចិត្តទុកដាក់និងការយកចិត្តទុកដាក់។
ក៏ប៉ុន្តែក្រៅពីម៉ោងធ្វើការកម្មករនិយោជិតនោះអាចធ្វើសកម្មភាពខាងវិជ្ជាជីវៈដែលមិនប្រណាំងប្រជែងនឹងសហគ្រាសដែលខ្លួនបំរើឬធ្វើគឺមិនមានះថាក់ដល់ដំណើរការព្រមព្រៀងគ្នានៃការសម្តែបានឡើយលើកលែងតែមានកិច្ចព្រមព្រៀងផ្ទុយពីនេះមួយ។
មាត្រា 70
ប្រការណាមួយនៃកិច្ចសន្យាដែលហាមឃាត់កម្មករនិយោជិតមិនឱ្យចូលរួមក្នុងសកម្មភាពណាមួយបន្ទាប់ពីការផុតកំណត់នៃកិច្ចសន្យាមួយដែលត្រូវបានទុកជាមោឃៈ។
ផ្នែកទី II
ការព្យួរកិច្ចសន្យាការងារ
មាត្រា 71
កិច្ចសន្យាការងារដែលនឹងត្រូវបានផ្អាកស្ថិតក្រោមហេតុផលដូចខាងក្រោម:
1. បិទនៃការបង្កើតឡើងក្រោយការចាកចេញរបស់និយោជកក្នុងការបម្រើ
នៅក្នុងវិស័យយោធាឬសម្រាប់រយៈពេលជាចាំបាច់នៃការហ្វឹកហាត់យោធា។
2- អវត្ដមាននៃកម្មករនិយោជិតក្នុងអំឡុងពេលជាកាតព្វកិច្ចរបស់យោធានិងសេវា
ការបណ្តុះបយោធា។
3- អវត្ដមាននៃកម្មករនិយោជិតក្នុងករណីមានជម្ងឺដែលមានគ្រូពេទ្យបានបញ្ជាក់មួយនេះ។ ការអវត្ដមាននេះ
ត្រូវបានកំណត់ត្រឹមប្រាំមួយខែប៉ុន្តែអាចពន្យារហូតដល់មានការ
ជំនួស។
ជំពូកទី 1បទប្បញ្ញត្តិទូទៅ
ផ្នែកទី 1
ប្រភេទផ្សេងគ្នានៃកម្មករនៅព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា
មាត្រាទី 1
ច្បាប់នេះគ្រប់គ្រងទំនាក់ទំនងកើតចេញពីកិច្ចសន្យារវាងនិយោជកនិងនិយោជិតនឹងត្រូវបានអនុវត្តក្នុងទឹកដីនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាដោយមិនគិតពីកន្លែងដែលកិច្ចសន្យានេះត្រូវបានធ្វើនិងអ្វីដែលប្រទេសនេះនិងលំនៅដ្ឋាននៃភាគីចុះកិច្ចសន្យានេះ។
ច្បាប់នេះត្រូវបានអនុវត្តទៅគ្រប់សហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថានឧស្សាហកម្មរ៉ែពាណិជ្ជកម្មសិប្បកម្មកសិកម្ម, សេវាដីឬការដឹកជញ្ជូនទឹក, ថាតើសាធារណៈពាក់កណ្តាលសាធារណៈឬឯកជនដែលមិនមែនជាសាសនាឬសាសនា តើពួកគេមាននៃការអប់រំជំនាញវិជ្ជាជីវៈឬជាលក្ខណៈសប្បុរសធម៌ក៏ដូចជាវិជ្ជាជីវៈសេរីសមាគមឬក្រុមនៃធម្មជាតិណាក៏ដោយ។
ច្បាប់នេះក៏ត្រូវអនុវត្តទៅលើបុគ្គលិកទាំងអស់ដែលគ្មានគ្រប់គ្រងដោយសហលក្ខន្តិកៈអ្នករាជការឬលក្ខន្តិកៈទូតព្រមទាំងភ្នាក់ងារក្រុមរាជការសាធារណៈដែលតែងតាំងដោយបណ្ដោះអាសន្នដែរ។
ច្បាប់នេះមិនត្រូវអនុវត្តចំពោះ:
ក) ចៅក្រមខាងតុលាការ។ `
ខ) ជនដែលតែងតាំងឱ្យធ្វើការជាអចិន្ត្រៃយ៍ក្នុងក្របខ័ណ្ឌរាជការសាធារណៈ។
គ) បុគ្គលិកនគរបាលកងទ័ពប៉ូលីសយោធាដែលគ្រប់គ្រងដោយលក្ខន្តិកៈដោយឡែក។
ឃ) បុគ្គលិកបម្រើនៅក្នុងការដឹកជញ្ជូនតាមផ្លូវអាកាសនិងសមុទ្រដែលគ្រប់គ្រងដោយច្បាប់ពិសេស។ កម្មករនិយោជិតទាំងនេះមានសិទ្ធិអនុវត្តបទប្បញ្ញត្តិស្ដីពីសេរីភាពសហជីពនៃច្បាប់ការងារនេះ។
ផ្ទះ E) ឬអ្នកបំរើ, លុះត្រាតែបានបញ្ជាក់បើមិនដូច្នេះទេបញ្ជាក់នៅក្រោមច្បាប់នេះ។ ផ្ទះទាំងនេះឬអ្នកបំរើមានសិទ្ធិអនុវត្តបទប្បញ្ញត្តិស្ដីពីសេរីភាពសហជីពនៃច្បាប់ការងារនេះ។
មាត្រា 2
រូបវន្តបុគ្គលឬនីតិបុគ្គលជាសាធារណៈឬឯកជនទាំងអស់នឹងទុកជានិយោជកដែលបង្កើតសហគ្រាសតាមន័យនៃច្បាប់នេះ, បានផ្តល់ថាពួកគេបានផ្តល់ការងារដល់កម្មករនិយោជិតម្នាក់ឬច្រើននាក់ទោះមិនបានជាប់លាប់។
គ្រប់សហគ្រាសអាចមានគ្រឹះស្ថានច្រើនហើយគ្រឹះស្ថានគ្នាការជួលមនុស្សមួយក្រុមធ្វើការរួមគ្នានៅក្នុងកន្លែងដែលបានកំណត់ដូចជានៅក្នុងរោងចក្រសិក្ខាសាលាដ្ឋានជាដើមដែលស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងនិងដឹកនាំនៃនិយោជក។
ការបង្កើតមួយដែលបានផ្ដល់ឱ្យនឹងត្រូវស្ថិតនៅក្រោមឱវាទសហគ្រាសមួយ។ គ្រឹះស្ថាននេះអាចមានប្រើមនុស្សតែម្នាក់។ បើគ្រឹះស្ថាននេះមានតែមួយគត់និងឯករាជ្យវាត្រូវបានអ្នកទាំងពីរចាត់ទុកថាជាសហគ្រាសនិងគ្រឹះស្ថានរួម។
មាត្រា 3
"កម្មករ" នៅក្នុងន័យនៃច្បាប់នេះគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលនៃការរួមភេទទាំងអស់និងសញ្ជាតិដែលបានចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចសន្យាការងារដោយយកកំរៃរាល់ក្រោមការដឹកនាំនិងគ្រប់គ្រងរបស់បុគ្គលមួយផ្សេងទៀតថាតើមនុស្សម្នាក់នោះជាមនុស្សបែបធម្មជាតិឬនីតិបុគ្គល សាធារណៈឬឯកជន។ ដើម្បីបញ្ជាក់ឱ្យច្បាស់អំពីលក្ខណៈសម្បត្តិនៃកម្មករនិយោជិតគេមិនត្រូវយកទៅក្នុងគណនីរបស់ទាំងស្ថានភាពយុត្តាធិការនៃនិយោជកហើយក៏មិនដែលមាននៃកម្មករនិយោជិតក៏ដូចជាចំនួននៃការបើកប្រាក់ឈ្នួល។
មាត្រា 4
«អ្នកបំរើក្នុងផ្ទះ "នេះជាកម្មករទាំងនោះដែលត្រូវបានចូលរួមក្នុងការថែរក្សារបស់ម្ចាស់ផ្ទះឬនៃទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ម្ចាស់យកកំរៃ។
មាត្រា 5
«និយោជិតឬអ្នកជួយ "គឺជាអ្នកដែលត្រូវបានចុះកិច្ចសន្យាជួយធ្វើការបុគ្គលណាម្នាក់ដោយយកកំរៃប៉ុន្តែអ្នកដែលមិនបានអនុវត្តការហត្ថកម្មពេញទីឬក៏ធ្វើដូច្នេះដោយចៃដន្យ។
មាត្រា 6
"កម្មករ" ជាកម្មករអ្នកដែលមិនបំរើនៅក្នុងផ្ទះនិងនិយោជិតពោលគឺជនដែលធ្វើការហត្ថកម្មភាគច្រើននៅក្នុងយកកំរៃក្រោមការដឹកនាំនៃនិយោជកឬតំណាងរបស់លោក។
ស្ថានភាពរបស់កម្មករឯករាជ្យនៃវិធីសាស្រ្តនៃការទូទាត់ដែលបាន; វាត្រូវបានកំណត់ទាំងស្រុងដោយធម្មជាតិនៃការងារនេះ។
មាត្រា 7
«សិប្បករ "គឺជាបុគ្គលដែលបានអនុវត្តការធ្វើពាណិជ្ជកម្មដោយដៃបានដោយផ្ទាល់នៅលើគណនីផ្ទាល់របស់ខ្លួនដែលកំពុងធ្វើការនៅតាមផ្ទះឬនៅខាងក្រៅថាតើឬមិនពួកគេបានប្រើកម្លាំងជម្រុញនៃម៉ាស៊ីនដោយស្វ័យប្រវត្តិ, ថាតើឬមិនពួកគេមានហាងជាមួយនឹងក្តារព័ត៌មានមួយដែលមានជាចំបងលក់ ផលិតផលនៃការងាររបស់ពួកគេផ្ទាល់បានអនុវត្តតែឯងឬជាមួយនឹងការទាំងក្រុមជួយប្តីឬប្រពន្ធឬក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេដែលបានធ្វើការដោយគ្មានប្រាក់ខែ, ឬដោយមានជំនួយពីកម្មករឬកូនជាងនេះប៉ុន្តែសិក្ខាសាលាទាំងមូលគឺមានតែម្នាក់ឯងក្រោមការដឹកនាំរបស់ពួកគេផ្ទាល់។
ចំនួនកម្មករក្រៅពីគ្រួសារដែលធ្វើការជានិច្ចកាលឱ្យសិប្បករមិនអាចមានចំនួនលើសពីប្រាំពីរ ប្រសិនបើចំនួននេះលើសនិយោជកនេះបាត់លក្ខណៈជាសិប្បករ។
មាត្រា 8
"កូនជាង" អ្នកដែលបានចូលទៅក្នុងកិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងជាមួយនឹងនិយោជកឬសិប្បករដែលបានចុះកិច្ចសន្យាបង្រៀនឬប្រើនរណាម្នាក់ដើម្បីបង្រៀនសិស្សរបស់លោកគឺជាការកាន់កាប់; ហើយនៅក្នុងការត្រឡប់មកវិញរបស់សិស្សត្រូវតែធ្វើការឱ្យនិយោជកនេះបើយោងតាមស្ថានភាពនិងលក្ខខណ្ឌនៃកិច្ចសន្យា។
មាត្រា 9
តាមស្ថេរភាពនៃការងារនេះវាជាកិត្តិយស:
•កម្មករនិយោជិត
•កម្មករនិយោជិតម្ដងម្កាលមានភារៈបំពេញមុខការមិនស្ថិតស្ថេរ។
កម្មករនិយោជិតគឺជាអ្នកដែលធ្វើការទៀងទាត់មួយនៅលើមូលដ្ឋានជាអចិន្ត្រៃយ៍មួយ។
កម្មករនិយោជិតម្ដងម្កាលគឺជនដែលចុះកិច្ចសន្យា:
•ធ្វើការមួយជាប្រាកដតាមធម្មតាត្រូវបញ្ចប់ក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីមួយនៃ
ពេលវេលា។
•អនុវត្តការងារជាបណ្តោះអាសន្នខ្វះចន្លោះនិងតាមរដូវកាល។
មាត្រា 10
កម្មករនិយោជិតម្ដងម្កាលគឺជាប្រធានបទត្រូវប្រតិបត្តិនូវវិធាននិងកាតព្វកិច្ចដូចគ្នានិងការទទួលបានសិទ្ធិដូចគ្នានឹងកម្មករនិយោជិតលើកលែងតែមានខសន្យាដោយឡែកពីគ្នា។
មាត្រា 11
ដោយអនុលោមតាមរបៀបបើកប្រាក់ឈ្នួលកម្មករនិយោជិតត្រូវបែងចែកដូចត:
•កម្មករប្រាក់ឈ្នួលតាមពេលមូលដ្ឋាន (ប្រចាំខែប្រចាំថ្ងៃប្រចាំម៉ោង) ដែលត្រូវបានបង់
រាល់ថ្ងៃឬរាល់រយៈពេលមិនហួសពីដប់ប្រាំថ្ងៃឬមួយខែ។
•កម្មករប្រាក់ឈ្នួលតាមបរិមាណផលិតផលឬម៉ៅការ។
•កម្មករប្រាក់ឈ្នួលតាមគណៈកម្មាការ។
ផ្នែកទី II
មិនរើសអើង
មាត្រា 12
លើកលែងតែសម្រាប់បទប្បញ្ញត្តិសម្តែងបានយ៉ាងពេញលេញនៅក្រោមច្បាប់នេះឬក្នុងការណាមួយផ្សេងទៀតឬបទបញ្ញត្តិការពារអត្ថបទស្ត្រីនិងកុមារក៏ដូចជាបទប្បញ្ញត្តិទាក់ទងទៅនឹងធាតុនិងការស្នាក់នៅរបស់ជនបរទេសច្បាប់និយោជកត្រូវពិនិត្យគ្មាននៅលើគណនីនៃ:
•ពូជសាសន៍
•ពណ៌
•ការរួមភេទ
•សាសនា
•សាសនា,
•មតិយោបល់នយោបាយ,
•កំណើត
•ប្រភពដើមសង្គម
•ការចូលជាសមាជិកសហជីពរបស់កម្មករឬធ្វើលំហាត់ប្រាណនៃសកម្មភាពសហជីព។
ដើម្បីជាការ scripts ហៅក្នុងគោលបំណងដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តមួយនៅលើ:
•ការជ្រើសរើសបុគ្គលិក
•កំណត់និងការផ្ដល់ការងារ
•ការបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ
•ការអភិវឌ្ឍ,
•ការផ្សព្វផ្សាយ,
•លាភ,
•ការផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍សង្គម
•វិន័យឬការផ្ដាច់កិច្ចសន្យាការងារ។
ការបែងចែកការបដិសេធន៍ឬការព្រមទទួលដែលផ្អែកទៅលើលក្ខណៈសម្បត្តិសម្រាប់ការងារជាក់លាក់មួយនឹងមិនត្រូវបានចាត់ទុកជាការរើសអើងឡើយ។
ផ្នែកទី III
សណ្ដាប់ធ្នាប់សាធារណៈ
មាត្រា 13
បទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់ការងារនេះមានលក្ខណៈជាសេចក្ដីបង្គាប់ជាសាធារណៈវៀរលែងតែមានបដិប្បញ្ញត្តិបញ្ជាក់ច្បាស់។ ដូច្នេះវិធានទាំងអស់ដែលកើតឡើងដោយការសម្រេចចិត្តជាឯកតោភាគីក្ដីដោយកិច្ចសន្យាឬអនុសញ្ញាណាដែលមិនគោរពតាមបទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់នេះឬដែលជាអត្ថបទច្បាប់ណាមួយសម្រាប់ការអនុវត្តរបស់ខ្លួនគឺជាការទុកជាមោឃៈ។
វៀរលែងតែមានបទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់នេះដែលមិនអាចត្រូវបាន derogated ក្នុងវិធីណាមួយ, លក្ខណៈជាសណ្ដាប់ធ្នាប់សាធារណៈនៃច្បាប់នេះមិនត្រូវបាន obstructive ដើម្បីធ្វើការផ្តល់ផលប្រយោជន៍ឬសិទ្ធិដែលប្រសើរជាងផលប្រយោជន៍និងសិទ្ធិដែលបានកំណត់ក្នុងច្បាប់នេះបានផ្តល់ទៅឱ្យកម្មករដោយ ការសម្រេចចិត្តឯកតោភាគីរបស់និយោជកឬក្រុមនៃ
និយោជកដោយកិច្ចសន្យាការងារ, ដោយអនុសញ្ញារួមឬកិច្ចព្រមព្រៀងឬដោយការសម្រេចចិត្តរបស់អាជ្ញាកណ្ដាល។
ផ្នែកទី IV ន
ការបោះពុម្ពផ្សាយ
មាត្រា 14
និយោជកត្រូវតែមានច្បាប់ចម្លងដែលយ៉ាងហោចណាស់មួយនៃច្បាប់ការងារនៅក្នុងការចោលរបស់កម្មករនិយោជិតរបស់ខ្លួនហើយជាពិសេសសំរាប់តំណាងនៃកម្មករនិយោជិតនៅគ្រប់សហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថានដែលមានចែងក្នុងមាត្រា 1 នៃច្បាប់នេះ។
ផ្នែកទីរ V
ការងារបង្ខំ
មាត្រា 15
ងារដោយបង្ខំឬជាកាតព្វកិច្ចត្រូវហាមឃាត់ជាដាច់ខាតដោយអនុលោមតាមអនុសញ្ញាអន្តរជាតិលេខ 29 ស្តីពីការងារដោយបង្ខំឬជាកាតព្វកិច្ចបានអនុម័តនៅថ្ងៃទី 28 ខែមិថុនាឆ្នាំ 1930 ដោយអង្គការពលកម្មអន្តរជាតិនិងផ្តល់សច្ចាប័នដោយព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជានៅថ្ងៃទី 24 ខែកុម្ភៈឆ្នាំ 1969 ។
មាត្រានេះត្រូវអនុវត្តទៅមនុស្សគ្រប់គ្នារួមបញ្ចូលទាំងអ្នកបំរើក្នុងផ្ទះហើយនិងកម្មករនិយោជិតទាំងអស់នៅក្នុងសហគ្រាសកសិកម្ម។
មាត្រា 16
ការជួលមនុស្សឱ្យធ្វើការងារដើម្បីកាត់ជំពាក់ត្រូវហាមឃាត់។
ជំពូកទី II
ការបង្កើត ENTERPRISES-
ផ្នែកទីខ្ញុំ
សេចក្តីប្រកាសនៃការបើកនិងបិទសហគ្រាស
មាត្រា 17
និយោជកដែលច្បាប់ការងារនេះគឺត្រូវបានអនុវត្តទាំងអស់ត្រូវធ្វើសេចក្ដីប្រកាសជូនដំណឹងទៅក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារនៅពេលបើកសហគ្រាសគ្រឹះស្ថាន។ សេចក្តីប្រកាសនេះហៅថាសេចក្ដីប្រកាសជូនដំណឹងបើកសហគ្រាសគ្រឹះស្ថានដែលត្រូវធ្វើជាលាយល័ក្ខណ៍អក្សរនិងដាក់ជូនក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារនៅមុនពេលបើកសហគ្រាសគ្រឹះស្ថាន។
និយោជកដែលផ្តល់ការងារដល់កម្មករចំនួនតិចជាងប្រាំបីនាក់អចិន្ត្រៃយ៍និងអ្នកដែលមិនប្រើគ្រឿងយន្តត្រូវធ្វើសេចក្ដីប្រកាសជូនដំណឹងនេះទៅក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារក្នុងរយៈពេលសាមសិបថ្ងៃបន្ទាប់ពីបើកសហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថាន។
មាត្រា 18
ចំពោះការបិទសហគ្រាសនិយោជកក៏ត្រូវធ្វើសេចក្ដីប្រកាសជូនដំណឹងទៅក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារក្នុងរយៈពេលសាមសិបថ្ងៃបន្ទាប់ពីថ្ងៃបិទសហគ្រាសនោះ។
មាត្រា 19
ការប្រកាសរបស់ក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារកំណត់អំពីបែបបទនិងនីតិវិធីនៃការប្រកាសនេះដើម្បីអនុវត្តតាមក្នុងករណីគ្នា។
មាត្រា 20
និយោជកត្រូវបើកឱ្យមាននិងការ neatly រក្សាសៀវភៅបញ្ជីប្រចាំគ្រឹះស្ថានមួយដែលត្រូវបានគេរាប់និងការសង្ខេបដោយអធិការការងារមួយ។ គំរូនៃសៀវភៅបញ្ជីនោះនឹងត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារ។
ផ្នែកទី II
សេចក្ដីប្រកាសជូនដំណឹងអំពីចលនាបុគ្គលិក
មាត្រា 21
និយោជកត្រូវធ្វើសេចក្ដីប្រកាសនេះទៅក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារនៅពេលរាល់ពេលនៅពេលដែលធ្វើការឬបញ្ឈប់កម្មករ។
សេចក្តីប្រកាសនេះត្រូវតែត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងការសរសេរក្នុងរយៈពេលដប់ប្រាំថ្ងៃនៅចុងក្រោយបំផុតបន្ទាប់ពីកាលបរិច្ឆេទនៃការជួលឬការបណ្តេញចេញនេះ។
រយៈពេលនេះត្រូវកំណត់ឱ្យដល់សាមសិបថ្ងៃចំពោះសហគ្រាសកសិកម្ម។
សេចក្តីប្រកាសនៃការបណ្តេញចេញនេះបានជួលហើយត្រូវបានមិនអនុវត្តចំពោះ:
•មានការងារម្ដងម្កាលដែលមិនថិរវេលាជាប់គ្នាចំនួនតិចជាងសាមសិបថ្ងៃ។
•ការងារ Intermittent ដែលថិរវេលាពិតប្រាកដសំរាប់ការងារនេះមិន
លើសពីបីខែក្នុងរយៈពេលដប់ពីរខែបន្តបន្ទាប់គ្នា។
ផ្នែកទី III
បទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងរបស់សហគ្រាស
មាត្រា 22
និយោជកនៃសហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថានជារៀងរាល់កំណត់ក្នុងមាត្រា 17 ខាងលើដែលមានកម្មករយ៉ាងហោចណាស់ប្រាំបីតែងតែត្រូវបង្កើតបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងរបស់សហគ្រាស។
មាត្រា 23
បទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងសម្របខ្លួនបទប្បញ្ញត្តិទូទៅនៃច្បាប់នេះដោយយោងទៅតាមប្រភេទនៃសហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថាននិងអនុសញ្ញារួមដែលពាក់ព័ន្ធនឹងវិស័យនៃសកម្មភាពរបស់សហគ្រាសដែលបានបញ្ជាក់ឬគ្រឹះស្ថានដូចជាបទប្បញ្ញត្តិទាក់ទងទៅនឹងស្ថានភាពនៃការជួលការគណនានិងការបង់ប្រាក់ នៃប្រាក់ឈ្នួលនិង perquisites អត្ថប្រយោជន៍នៅក្នុងប្រភេទ, ម៉ោងធ្វើការ, សម្រាកនិងថ្ងៃឈប់សម្រាករយៈពេលជូនដំណឹងសុខភាពនិងវិធានការសុវត្ថិភាពសម្រាប់កម្មករកាតព្វកិច្ចរបស់កម្មករនិងការដាក់ទណ្ឌកម្មមួយដែលអាចត្រូវបានដាក់នៅលើកម្មករ។
មាត្រា 24
បទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងត្រូវតែត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយអ្នកគ្រប់គ្រងនៃសហគ្រាសបន្ទាប់ពីបានពិគ្រោះយោបល់ជាមួយអ្នកតំណាងរបស់កម្មករក្នុងរយៈពេលបីខែបន្ទាប់ពីការបើកសហគ្រាសឬក្នុងរយៈពេលបីខែបន្ទាប់ពីការប្រកាសឱ្យប្រើច្បាប់ប្រសិនបើសហគ្រាសរួចហើយនេះ។
មុនពេលមកចូលជាធរមានបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងនឹងត្រូវ visaed ដោយអធិការការងារ។ ទិដ្ឋាការនេះត្រូវចេញឱ្យមិនលើសពីរយៈពេលហុកសិបថ្ងៃ។
មាត្រា 25
អត្ថបទបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងដែលមានការគាបសង្កត់ឬកំណត់សិទ្ធិរបស់កម្មករមានចែងក្នុងច្បាប់និងបទប្បញ្ញត្តិនៅមានប្រសិទ្ធិភាពឬក្នុងអនុសញ្ញាឬអនុសញ្ញារួមសំរាប់អនុវត្តន៍នៅក្នុងគ្រឹះស្ថានគឺជាមោឃៈ។
អធិការការងារត្រូវទាមទារឱ្យមានការដាក់បញ្ចូលញត្តិអនុវត្តដោយអនុលោមតាមច្បាប់និងបទប្បញ្ញត្តិជាធរមាន។
មាត្រា 26
និយោជកមិនអាចដាក់ទោសវិន័យដល់កម្មករនិយោជិតណាម្នាក់ចំពោះកំហុសណាមួយដែលនិយោជកឬអ្នកតំណាងម្នាក់របស់គាត់បានទទួលបានពានរង្វាន់រយៈពេលលើសពីដប់ប្រាំថ្ងៃ។
និយោជកត្រូវបានចាត់ទុកជាបោះបង់សិទ្ធិរបស់គាត់ក្នុងការបោះបង់ចោលកម្មករមានកំហុសធ្ងន់ហើយបើសិនជាមិនបានចាត់វិធានការនេះគឺត្រូវបាននៅក្នុងរយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃចាប់ពីថ្ងៃដែលខ្លួនបានទទួលដំណឹងអំពីកំហុសធ្ងន់ធ្ងរនៅក្នុងសំណួរ។
មាត្រា 27
ទោសវិន័យត្រូវតែជាសមាមាត្រស្របទៅនឹងភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃកំហុស។ អធិការការងារមាននីតិសម្បទាក្នុងការត្រួតពិនិត្យភាពសមាមាត្រនេះ។
មាត្រា 28
និយោជកមិនត្រូវដាក់ពិន័យឬដាក់ទណ្ឌកម្មមួយទ្វេជាពីរចំពោះកំហុសដូចគ្នានេះ។ ការពិន័យជាប្រាក់មានន័យថាវិធានការទាំងឡាយដែលនាំឱ្យមានការកាត់បន្ថយប្រាក់ឈ្នួលដែលត្រូវបានជាធម្មតាដោយការបំពេញការងារនេះបានផ្ដល់នោះឡើយ។
មាត្រា 29
បទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងត្រូវតែផ្សព្វផ្សាយនិងបិទនៅទីណាមួយក៏សមរម្យអាចចូលដំណើរការបានយ៉ាងងាយស្រួលនៅលើបរិវេណដែលជាកន្លែងដែលការងារត្រូវបានអនុវត្តនិងនៅមាត់ទ្វារបន្ទប់ដែលជាកន្លែងដែលមានកម្មករធ្វើការ។
បទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងនេះត្រូវតែរក្សាទុកដាក់ឱ្យបានល្អអានច្បាស់ជាដរាប។
មាត្រា 30
ការកែប្រែគ្រប់យ៉ាងនៃបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងត្រូវតែធ្វើតាមបទប្បញ្ញត្តិស្ដីពីសហគ្រាសគ្រឹះស្ថាននេះ។
មាត្រា 31
ក្នុងគ្រប់សហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថានដែលមានបុគ្គលិកតិចជាងប្រាំបីនាក់របស់កម្មករដែលមានបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងនោះទេនិយោជកអាចនឹងប្រកាស, នេះដោយយោងតាមភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃកំហុសវិជ្ជាជីវៈរបស់កម្មករមានការព្រួយបារម្ភនេះបានព្រមានព្រមានជាមួយការព្យួរការងារដោយគ្មានប្រាក់ខែសម្រាប់មិនលើស លើសពីប្រាំមួយថ្ងៃឬការបណ្តេញចេញដោយមានឬគ្មានការជូនដំណឹងជាមុនឡើយ។
ផ្នែកទី IV ន
ការងារកាត
មាត្រា 32
បុគ្គលដែលមានសញ្ជាតិកម្ពុជាដែលធ្វើការយកឈ្នួលពីនិយោជកណាមួយជារៀងរាល់គឺត្រូវបានតម្រូវឱ្យមានសៀវភៅការងារ។
គ្មាននរណាម្នាក់អាចរក្សាទុកកម្មករនិយោជិតដែលមិនប្រតិបត្តិតាមបទប្បញ្ញត្តិនៃកថាខ័ណ្ឌខាងលើនេះ។
មាត្រា 33
ការកាន់កាប់របស់សៀវភៅការងារមួយគឺជាជម្រើសសម្រាប់កម្មករតាមរដូវកាលកសិកម្ម។
មាត្រា 34
សៀវភៅការងារនេះគឺសម្រាប់គោលបំណងនៃការកំណត់អត្តសញ្ញាណអ្នកកាន់ធម្មជាតិនៃការងារដែលលោកបានចុះកិច្ចសន្យាធ្វើថិរវេលានៃកិច្ចសន្យាប្រាក់ឈ្នួលដែលបានព្រមព្រៀងគ្នានិងវិធីសាស្រ្តនៃការទូទាត់, ក៏ដូចជាការចុះកិច្ចសន្យាទទួលបានជោគជ័យ។
វាត្រូវបានគេហាមឃាត់មិនឱ្យប្រើប្រាស់កាតការងាររបស់កម្មករនិយោជិតសម្រាប់គោលបំណងផ្សេងទៀតជាងអ្នកដែលវាត្រូវបានបង្កើតឡើង។
កាលណាកម្មករនិយោជិតឈប់ធ្វើការឱ្យនិយោជកនិយោជកនោះមិនត្រូវសរសេរការកោតសរសើរលើសៀវភៅការងារនេះទេ។
មាត្រា 35
សៀវភៅការងារនេះត្រូវបានគូរឡើងនិងចេញដោយអធិការការងារតាមសំណើរបស់កម្មករនិយោជិតដែលបង្ហាញលិខិតអត្តសញ្ញាណប័ណ្ណដែលចេញដោយអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចនិងលិខិតបញ្ជាក់ការងារដែលចេញដោយនិយោជករបស់លោកមួយនេះ។
មាត្រា 36
ការចេញសៀវភៅការងារនេះនឹងត្រូវបង់ថ្លៃសេវាកម្មដែលត្រូវបានប្រមូលនិងផ្តល់ទៅឱ្យថវិកាជាតិ។ អត្រាការប្រាក់ថ្លៃនិងវិធីសាស្រ្តនៃការប្រមូលផ្តុំនឹងត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសរួមរបស់ក្រសួងហិរញ្ញវត្ថុនិងក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារ។
មាត្រា 37
នេះជាការជួលបញ្ឈប់កម្មករនិយោជិតមួយប្រាក់ឈ្នួលនិងប្រាក់ឈ្នួលបានកើនឡើងត្រូវកត់ត្រាក្នុងសៀវភៅការងាររបស់គាត់។
កំណត់ត្រាដោយនិយោជកខាងលើនេះត្រូវតែត្រូវបានបង្ហាញក្នុងរយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃពេញក្រោយពីថ្ងៃចូលឬចាកចេញរបស់កម្មករនិយោជិតនេះសម្រាប់ទិដ្ឋាការរបស់អធិការការងារ។
មាត្រា 38
ការបាត់សៀវភៅការងារត្រូវតែប្ដឹងទៅអធិការដ្ឋានការងារ។ ស្ទួននឹងត្រូវបានចេញឱ្យបានក្នុងល័ក្ខខ័ណ្ឌដូចគ្នានឹងអ្នកដែលបានដាក់សម្រាប់ការចេញសៀវភៅការងារដែរ។
ផ្នែកទីរ V
ប្បាក់ខែសៀវភៅ
មាត្រា 39
និយោជកនៃសហគ្រាសឬគ្រឹះស្ថានគ្រប់ដណ្តប់ដោយមាត្រា 17 ខាងលើត្រូវបានជានិច្ចរក្សាសៀវភៅបើកប្រាក់មួយដែលមានគំរូនិងកំណត់ដោយប្រកាសក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារ។
មុនពេលត្រូវបានប្រើទំព័រទាំងអស់នៃសៀវភៅបើកប្រាក់ត្រូវមានចុះលេខនិងសង្ខេបដោយអធិការការងារ។
សៀវភៅបើកប្រាក់នេះត្រូវតែត្រូវបានរក្សាទុកនៅក្នុងការិយាល័យបេឡាឬទីចាត់ការនៃសហគ្រាសការិយាល័យកគ្នាដូច្នេះវាជាការងាយស្រួលដែលអាចរកបានសម្រាប់ការត្រួតពិនិត្យ។ និយោជកត្រូវទុករក្សាឱ្យសៀវភៅបើកប្រាក់នេះសម្រាប់រយៈពេលបីឆ្នាំបន្ទាប់ពីវាត្រូវបានបិទ។
អធិការការងារអាចតម្រូវឱ្យមានការមើលឃើញសៀវភៅបើកប្រាក់នេះនៅពេលណាមួយ។
មាត្រា 40
សៀវភៅបើកប្រាក់ត្រូវមានកត់ត្រា:
ក) ពត៌មានស្ដីពីកម្មករនិយោជិតនៅក្នុងសហគ្រាស។
ខ) លក្ខណៈសំគាល់អំពីការងារដែលបានប្រាក់ឈ្នួលនិងថ្ងៃឈប់សម្រាក។
មាត្រា 41
សហគ្រាសណាដែលចង់ធ្វើសៀវភៅបើកប្រាក់តាមរបៀបផ្សេងពីនេះប៉ុន្តែមានប្រភេទដូចគ្នានៃពត៌មាននិងវិធីសាស្រ្តដូចគ្នានេះនៃការពិនិត្យ, អាចត្រូវបានអនុវត្តទៅអធិការដ្ឋានការងារ។
ផ្នែកទី VL
អាគា
មាត្រា 42
"ការអាគា" ត្រូវបានកំណត់ថាជាគ្រឹះស្ថានដែលនិយោជកលក់ដោយផ្ទាល់ឬដោយប្រយោលរបស់ខ្លួនកម្មករនិយោជិតឬក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់អាហារនិងទំនិញនៃប្រភេទណាមួយទេសម្រាប់តម្រូវការផ្ទាល់ខ្លួន។
ហាងលក់របស់ក្រុមហ៊ុនត្រូវបានអនុញ្ញាតនៅក្រោមលក្ខខណ្ឌទាំងបួនដូចខាងក្រោម:
1. កម្មករមិនត្រូវបានតម្រូវឱ្យហាងគ្រាន់តែជាការនៅទីនោះ។
2. និយោជកឬអ្នកមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតដើម្បីធ្វើឱ្យប្រាក់ចំណេញបានពីការលក់នេះ
ទំនិញ។
3- គណនេយ្យសំរាប់អាគាគ្នាគឺឱ្យធ្វើដាច់ឡែកពីនោះនៃ
សហគ្រាស។
4- ថ្លៃគ្រឿងឧបភោគបរិភោគដែលដាក់លក់ត្រូវបិទផ្សាយឱ្យគេឃើញច្បាស់។
មាត្រា 43
ការបើកហាងរបស់ក្រុមហ៊ុនមួយត្រូវបានកំណត់ដោយប្រកាសក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារ។
អធិការការងារត្រួតពិនិត្យការប្រតិបត្ដិនៃហាងលក់របស់ក្រុមហ៊ុនដែលមានការគ្រប់គ្រងត្រូវបានចែករំលែកដោយតំណាងជាប់ឆ្នោតរបស់កម្មករនៅមានការព្រួយបារម្ភផងដែរ។ អធិការការងារមានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីបញ្ជារឱ្យមានហាងលក់ជាបណ្តោះអាសន្នការបិទក្រុមហ៊ុនមួយរហូតដល់មានការសម្រេចចិត្តចុងក្រោយត្រូវបានធ្វើឡើងដោយក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារ។
ផ្នែកទី VII
លិខិតធានា
មាត្រា 44
និយោជកមិនអាចតំរូវការចុះហត្ថលេខាឬការរក្សាកិច្ចសន្យាការងារទៅនឹងការធានាជាសាច់ប្រាក់ឬជាមូលបត្របំណុលនៃសំណុំបែបបទណាមួយឡើយ។
ផ្នែកទី VIII
ម៉ៅការការងារលក្ខណៈ
មាត្រា 45
រិយនេះគឺជាការអនុដែលបានចុះកិច្ចសន្យាជាមួយនិងសហគ្រិនកិច្ចសន្យាដែលខ្លួនឯងបានជ្រើសរើសនិងកម្លាំងការងារដែលចាំបាច់ឬកម្មករមកធ្វើការប្រតិបត្តិការងារឬផ្ដល់សេវាណាមួយដោយគិតថ្លៃសរុប។
កិច្ចសន្យានេះត្រូវតែមាននៅក្នុងការសរសេរ។
មាត្រា 46
ការកេងប្រវ័ញ្ចឬ underestimate របស់ពួកកម្មករដោយរិយឬអនុចុះកិច្ចសន្យាត្រូវហាមឃាត់។
មាត្រា 47
ការិយភារីត្រូវគោរពតាមបទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់នេះក្នុងលក្ខណៈដូចគ្នាជាមួយនិយោជកធម្មតាហើយសន្មត់ថាការទទួលខុសត្រូវដូចគ្នាដូចជាក្រោយ។
មាត្រា 48
នៅក្នុងករណីនៃការក្ស័យធនឬលំនាំដើមដោយចុះកិច្ចសន្យាការងារសហគ្រិនឬនាយកសហគ្រាសបានចុះកិច្ចសន្យានឹងជំនួសដើម្បីបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួនទៅឱ្យកម្មករនិយោជិត។
កម្មករដែលរងរបួសក្នុងករណីដូចនោះអាចប្ដឹងដោយផ្ទាល់ទល់នឹងសហគ្រិនតែម្ដង។
មាត្រា 49
ក្រុមហ៊ុនម៉ៅការពលកម្មគឺត្រូវបានទាមទារដើម្បីបង្ហាញថាស្ថានភាពឈ្មោះនិងអាស័យដ្ឋាននៃសហគ្រិនរបស់គាត់ដោយ affixing ពួកគេទៅកន្លែងមួយដែលអាចមើលឃើញបានងាយស្រួលនៅក្នុងការ, ឃ្លាំងឬការដ្ឋានធ្វើសិក្ខាសាលាស្តីពីគ្នាដែលជាកន្លែងដែលការងារត្រូវបានអនុវត្តមួយ។
មាត្រា 50
សហគ្រិនត្រូវកាន់ជានិច្ចបញ្ជីនៃការដែលអាចរកបានការងារជាមួយនរណាអ្នកម៉ៅការលោកបានចុះកិច្ចសន្យាមួយ។ បញ្ជីនេះអាចមានបញ្ជាក់នាមអាស័យដ្ឋាននិងឋានៈនៃការិយភារីព្រមទាំងស្ថានភាពនៃទីកន្លែងគ្នាត្រូវតែជូនទៅអធិការដ្ឋានការងារក្នុងរយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃពេញក្រោយពីថ្ងៃចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចសន្យាការងារ។
រយៈពេលនេះត្រូវកំណត់ឱ្យដល់ដប់ប្រាំថ្ងៃចំពោះសហគ្រាសកសិកម្ម។
ជំពូកទី III បាន
ហ្វឹកហ្វឺនកូនជាង
ផ្នែកទីខ្ញុំ
ធម្មជាតិនិងទម្រង់នៃកិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាង
មាត្រា 51
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងគឺជាការមួយដែលក្នុងនោះអ្នកចាត់ការទូទៅនៃការបង្កើតឧស្សាហកម្មឬពាណិជ្ជកម្ម, សិប្បករឬសិប្បករយល់ស្របក្នុងការផ្តល់នូវឬត្រូវបានប្រគល់បណ្តុះបណ្តាពេញលេញ, វិធីសាស្រ្តនិងជំនាញដើម្បីមនុស្សម្នាក់ទៀតដែលបានធ្វើកិច្ចសន្យាក្នុងការវិលត្រឡប់មកវិញដើម្បីធ្វើការសម្រាប់គាត់ជាកូនជាងនៅក្រោម លក្ខខណ្ឌនិងសម្រាប់រយៈពេលពេលវេលាមួយដែលត្រូវបានព្រមព្រៀងគ្នាលើ។ ថិរវេលានេះមិនអាចលើសពីពីរឆ្នាំ។
មាត្រា 52
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងត្រូវតែមាននៅក្នុងសំណុំបែបបទនៃការសរសេរដោយការប្រព្រឹត្ដ notary ឬដោយកិច្ចព្រមព្រៀងជាឯកជនរយៈពេលពីរអាទិត្យនៃការអនុវត្តរបស់ខ្លួនបើមិនដូច្នេះទេវាត្រូវបានទុកជាមោឃៈ។
មាត្រា 53
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងត្រូវធ្វើឡើងដោយយោលទៅតាមទំនៀមទំលាប់នៃវិជ្ជាជីវៈប្រសិនបើមិនមានច្បាប់នោះទេដែលបង្កើតឡើងដោយអធិការដ្ឋានការងារធ្វើដោយព្រមព្រៀងជាមួយតំណាងវិជ្ជាជីវៈដែលបង្រៀននេះ។
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងត្រូវមាន:
1. គោត្តនាមដំបូង, ដែលមានអាយុវិជ្ជាជីវៈនិងលំនៅនៃគ្រូ។
2- គោត្តនាមដំបូងនិងអាសយដ្ឋានរបស់កូនជាង។
3- គោត្តនាមលើកដំបូងវិជ្ជាជីវៈនិងអាសយដ្ឋានរបស់មាតាបិតាកូនជាងនេះ
អាណាព្យាបាលឬជនដែលបានអនុញ្ញាតអំពីមាតាបិតារបស់គាត់។
4- កាលបរិច្ឆេទនិងថិរវេលាកិច្ចសន្យាក៏ដូចជាការធ្វើពាណិជ្ជកម្មដែលបាន
កូនជាងត្រូវបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាល។
5- ល័ក្ខខ័ណ្ឌនៃការលាភរបស់និងកូនជាងនេះប្រសិនបើអនុវត្តបានផលប្រយោជន៍ទាំងអស់នៅក្នុង
ជាប្រភេទអាហារ, កន្លែងស្នាក់នៅឬធាតុណាមួយផ្សេងទៀតដែលព្រមព្រៀងរវាងភាគីទាំងពីរ។
6. តំបន់វិជ្ជាដែលនាយកសហគ្រាសបានចុះកិច្ចសន្យាបង្រៀន
សិស្ស។
7- ប្រាក់បំណាច់ដែលត្រូវបង់ឱ្យក្នុងករណីរំលាយកិច្ចសន្យា។
8- កាតព្វកិច្ចដ៏សំខាន់របស់គ្រូនិងរបស់កូនជាង។
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងត្រូវចុះហត្ថលេខាដោយគ្រូនិងកូនជាង។ ក្នុងករណីដែលកូនជាងជាអនីតិជនកិច្ចសន្យានោះអាចចុះហត្ថលេខាដោយតំណាងផ្លូវច្បាប់របស់លោកនិងគ្រូ។ អធិការការងារត្រូវពិនិត្យនិងចុះកិច្ចសន្យា countersign ហ្វឹកហ្វឺនកូនជាង។
ផ្នែកទី II
ល័ក្ខខ័ណ្ឌនៃកិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាង
មាត្រា 54
គ្មាននរណាម្នាក់អាចជាគ្រូបង្រៀនឬការអនុវត្តហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងមួយប្រសិនបើគាត់គឺតិចជាងអ្នកដែលមានអាយុម្ភៃមួយឆ្នាំមកហើយនិងមិនអាចបង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវដោយបានអនុវត្តសម្រាប់ការយ៉ាងហោចណាស់ពីរឆ្នាំវិជ្ជាជីវៈដែលត្រូវបានបង្រៀនថាជាអ្នកបច្ចេកទេសគ្រូបណ្តុះបណ្តាលសិប្បករ, ឬបុគ្គលិកដែលមានជំនាញ។
រយៈពេលនៃការប្រកបវិជ្ជាជីវៈរបស់គ្រូនេះអាចបន្ថយមកត្រឹមមួយឆ្នាំបើគ្រូនោះមានសញ្ញាប័ត្របណ្ដុះបណ្ដាលអំពីទ្រឹស្ដីនិងការអនុវត្តន៍ក្នុងសាលាឬមជ្ឈមណ្ឌលបណ្ដុះបណ្ដាលឯកទេសមួយ។
មាត្រា 55
និយោជកគ្រូដែលទទួលបន្ទុកក្នុងការហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងមួយអាចរស់នៅក្នុងផ្ទះជាមួយនឹងកូនជាងស្រីដែលជាអនីតិជន។
សមត្ថភាពជាគ្រូឬជាអ្នកទទួលបន្ទុកក្នុងការហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងមួយនេះត្រូវបាន disqualified សម្រាប់:
1. បុគ្គលដែលត្រូវបានផ្តន្ទាទោសពីបទឧក្រិដ្ឋមួយ។
បុគ្គល 2- ជនដែលមានទោសនៃការប្រឆាំងនឹងប្រពៃណីធ្វើតាមក្នុងតំបន់
គយ។
3- ជនដែលមានទោសចាប់ឃុំឃាំងអំពីបទលួចបន្លំវីតិក្រម, និង
អំពើពុករលួយ។
មាត្រា 56
ការប្រកាសរបស់ក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារកំណត់មុខរបរនិងប្រភេទការងារទាំងឡាយដែលឱ្យក្មេងមានអាយុយ៉ាងតិចដប់ប្រាំបីឆ្នាំចូលធ្វើជាកូនជាង។
នៅពេលដែលបានបណ្តុះបណ្តាជំនាញវិជ្ជាជីវៈរបស់គាត់គឺគ្រប់គ្រាន់សិស្សមិនយូរទៀតទេត្រូវបានចាត់ទុកថាជាកូនជាងនោះទេប៉ុន្តែជាការបរលោកនាយកម្មករ។
មាត្រា 57
សហគ្រាសណាមួយដែលមានកម្មករធ្វើការជាងហុកសិបកម្មករដែលត្រូវតែមានកូនជាងចំនួនស្មើនឹងមួយភាគដប់នៃចំនួនកម្មករនិយោជិតដែលធ្វើការក្នុងសហគ្រាសនោះ។
ចំនួនអតិបរមានៃកូនជាងក្នុងសហគ្រាសទោះមាននៃចំនួនសរុបនៃកម្មករនិយោជិតត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសរបស់ក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារនៅក្នុងការអនុលោមទៅតាមលទ្ធភាពខាងបុគ្គលិកនិងខាងសំភារៈ។
Derogation នៃកាតព្វកិច្ចដែលមានចែងក្នុងកថាខ័ណ្ឌទីមួយនៃមាត្រានេះអាចត្រូវបានអនុម័តដោយសេចក្ដីសំរេចរបស់អធិការការងារមួយសំរាប់សហគ្រាសដែលបានស្នើរសុំឱ្យបង់ពន្ធលើការហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងមួយដែលមានចំនួនទឹកប្រាក់និងវិធីសាស្រ្តនៃការទូទាត់នោះនឹងត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសក្រសួងទទួលបន្ទុក ការងារ។
ផ្នែកទី III
ភារកិច្ចរបស់គ្រូនិងសិស្ស
មាត្រា 58
គ្រូបង្រៀននឹងមានឥរិយាបទក្នុង LoCo នេះ parentis ឆ្ពោះទៅរកសិស្សហើយ, នោះគឺមើលពីលើការប្រព្រឹត្ដនិងអាកប្បកិរិយារបស់ខ្លួនទាំងនៅតាមផ្ទះឬនៅខាងក្រៅនិងជូនដំណឹងឪពុកម្ដាយឬតំណាងនៃបទល្មើសធ្ងន់ធ្ងរណាមួយដែលបានប្រព្រឹត្តឡើងដោយកូនជាងឬឧបនិស្ស័យមិនត្រឹមត្រូវណាមួយបានសម្តែងរបស់លោក។ ម្យ៉ាងទៀតគ្រូត្រូវប្រាប់ឪពុកម្ដាយកូនជាងនោះដោយគ្មានការពន្យាពេលក្នុងករណីនៃជំងឺអវត្តមានឬបញ្ហាផ្សេងទៀតណាមួយទេសម្រាប់ការធ្វើអន្តរាគមន៍របស់ពួកគេ។
គ្រូត្រូវប្រើកូនជាងមិនឱ្យហួសកំលាំងហើយចំពោះតែការងារនិងសេវាណាដែលទាក់ទងនឹងការប្រកបវិជ្ជាជីវៈនេះ។
មាត្រា 59
គ្រូបានរីកចំរើនហើយបានបញ្ចប់ទាំងស្រុងហើយត្រូវបង្រៀនកូនជាងការកាន់កាប់របស់ដែលជាកម្មវត្ថុនៃកិច្ចសន្យាដែលបាននិងជាកន្លែងដែលអាចអនុវត្តបានផ្ដល់ឱ្យលោកនូវសំរួលដល់សិស្សក្នុងព្រឹត្តិការណ៍មានបំណងចង់យកការពិតណាស់នៅក្នុងសាលាបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈមួយនេះ។
នៅចុងបញ្ចប់នៃការហ្វឹកហ្វឺននេះបានវិញ្ញាបនប័ត្របញ្ជាក់ការបំពេញកិច្ចសន្យានៃភាគីទាំងពីរនិងសមត្ថភាពវិជ្ជាជីវៈនៃកូនជាងនោះនឹងត្រូវបានទទួលរង្វាន់ការប្រឡងជាផ្លូវការក្រោយពីបានរៀបចំធ្វើឡើងដោយបន្ទះប្រឡងអព្យាក្រឹត្យ។
មាត្រា 60
កូនជាងត្រូវស្ដាប់បង្កាប់និងគោរពគ្រូក្នុងក្របខ័ណ្ឌការហ្វឹកហ្វឺន។ ត្រូវជួយគ្រូក្នុងការងាររបស់ខ្លួនឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់គាត់។ ទ្រង់នឹងរក្សាការសម្ងាត់វិជ្ជាជីវៈ។
មាត្រា 61
មនុស្សម្នាក់ដែលត្រូវបានគេជឿតាមការញុះញង់ឱ្យសិស្សទាំងឡាយណាដែលព្រះអង្គដោយកិច្ចសន្យារបស់គាត់ដើម្បីបំបែកនឹងត្រូវទទួលខុសត្រូវក្នុងការចេញប្រាក់បំណាច់របស់នាយកគ្រឹះស្ថានឬរោងជាងដែលកូនជាងបានបោះបង់ចោលនោះទេ។ ប្រាក់បំណាច់នេះត្រូវនៅក្នុងករណីគ្មានមិនលើសពីចំនួនទឹកប្រាក់នៃការបង់ខាតពិតប្រាកដនៃនិយោជកដើម។
រាល់ការសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងថ្មីធ្វើឡើងមុនពេលដែលបានបំពេញនូវកាតព្វកិច្ចទាំងអស់ឬការផ្ដាច់កិច្ចសន្យាមុននឹងត្រូវទុកជាមោឃៈ។
ផ្នែកទី IV ន
អ្នកឃ្លាំមើលការហ្វឹកហ្វឺន
មាត្រា 62
ប្រព័ន្ធសម្រាប់ត្រួតពិនិត្យការហ្វឹកហ្វឺនដូចជាការកំណត់កម្មវិធីដោយពាណិជ្ជកម្ម, ការត្រួតពិនិត្យក្នុងអំឡុងពេលហ្វឹកហ្វឺនប្រឡងវគ្គផ្តាច់ព្រ័ត្រជាវិធីសាស្រ្តសម្រាប់ការបង្កើតបន្ទះពិនិត្យល A ដែលត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារ។
ប្រកាសក្រសួងទទួលបន្ទុកវិស័យការងារក៏បានកំណត់យ៉ាងច្បាស់អំពីបទប្បញ្ញត្តិទាក់ទងនឹងរយៈពេលនៃការហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងនេះរួមទាំងអំឡុងពេលសាកល្បងនេះបើយោងតាមកម្រិតនៃជំនាញវិជ្ជាជីវៈនិងចំនេះដឹងបច្ចេកទេសនិងទស្សនក៏ដូចជាការបណ្តុះបណ្តាមុនដែលកូនជាងរបស់ទាំងអស់និងបទពិសោធន៏ ឬមានការរីកចម្រើនខាងវិជ្ជាជីវៈដែលបានក្នុងអំឡុងពេលសិក្សាវគ្គនៃការហ្វឹកហ្វឺនកូនជាង។
ផ្នែកទីរ V
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងការបញ្ចប់កិច្ចសន្យា
មាត្រា 63
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងត្រូវបានបញ្ចប់ច្បាប់:
1. ដោយការស្លាប់របស់គ្រូឬកូនជាងនោះ។
2. ប្រសិនបើកូនជាងឬគ្រូដែលមានកាតព្វកិច្ចដើម្បីបម្រើនៅក្នុងជួរកងទ័ព។
3. ប្រសិនបើគ្រូបង្រៀនសិស្សឬត្រូវជាប់គុកសម្រាប់បទឧក្រិដ្ឋឬមជ្ឈិម។
4. ដោយការបិទនៃសិក្ខាសាលាឬសហគ្រាសដែលបានបញ្ជាក់នៅក្នុងអត្ថបទខាងលើ។
មាត្រា 64
កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងមួយអាចត្រូវបានបញ្ឈប់នៅការស្នើសុំរបស់ភាគីម្ខាងឬទាំងពីរជាពិសេសនៅក្នុងករណីដូចខាងក្រោមនេះ:
1. ក្នុងករណីភាគីណាមួយមិនអនុវត្តតាមលក្ខខណ្ឌនៃកិច្ចសន្យា។
2. នៅក្នុងករណីនៃការរំលោភបំពានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរឬធម្មតានៃបទប្បញ្ញត្តិក្នុងជំពូកនេះ។
3- ក្នុងករណីដែលកូនជាងមិនបានគោរពតាមសម្បាដោយឆ្លើយបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុង។
4. បើការផ្លាស់ទីលំនៅដ្ឋានគ្រូបង្ហាត់របស់គាត់ទៅសង្កាត់ (ផ្នែក) ឬឃុំ (ឃុំ)
ផ្សេងទៀតជាងមួយដែលក្នុងនោះលោកបានរស់នៅក្នុងការចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចសន្យានេះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយមួយ
សំណើសុំការបញ្ចប់កិច្ចសន្យាសម្រាប់ហេតុផលនេះអាចទទួលបានតែក្នុងរយៈពេលបី
ខែចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរ។
ភាគីណាមួយបានចាត់ទុកថាត្រូវបានបំផ្លាញដោយការបញ្ចប់កិច្ចសន្យាហ្វឹកហ្វឺនកូនជាងអយុត្តិធម៌មួយដែលអាចទាមទារសំណងជំងឺចិត្តពីភាគីម្ខាងទៀត។
ជំពូកទី IV ន
កិច្ចសន្យាការងារ
ផ្នែកទីខ្ញុំ
ទីសំគាល់និងការប្រតិបត្តិកិច្ចសន្យាការងារ
មាត្រា 65
កិច្ចសន្យាការងារដែលបានបង្កើតទំនាក់ទំនងការងាររវាងកម្មករនិយោជិតនិងនិយោជក។ វាគឺជាប្រធានបទដើម្បីឱ្យច្បាប់ធម្មតានិងអាចត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងសំណុំបែបបទដែលត្រូវបានព្រមព្រៀងគ្នាលើដោយភាគីចុះកិច្ចសន្យានេះ។
វាអាចត្រូវបានសរសេរឬផ្ទាល់មាត់។ វាអាចត្រូវបានគូរឡើងនិងចុះហត្ថលេខាទៅតាមទំលាប់ក្នុងស្រុក។ ប្រសិនបើវាត្រូវចុះបញ្ជិកាក៏ត្រូវធ្វើដោយមិនគិតថ្លៃ។
កិច្ចសន្យាមាត់ទទេត្រូវទុកដូចជាមានការព្រមព្រៀងរវាងនិយោជកនិងកម្មករនិយោជិតតាមល័ក្ខខ័ណ្ឌដែលមានចែងក្នុងបទបញ្ជាការងារទោះបីមិនមានបញ្ជាក់ច្បាស់លាស់ក៏ដោយ។
មាត្រា 66
មនុស្សគ្រប់គ្នាអាចត្រូវបានជួលសម្រាប់ការងារជាក់លាក់មួយនៅលើមូលដ្ឋាននៃការពេលវេលាទាំងសម្រាប់រយៈពេលថេរមួយឬសម្រាប់កំណត់ថិរវេលាពិតប្រាកដ។
មាត្រា 67
1. កិច្ចសន្យាការងារដែលដោយការព្រមព្រៀងគ្នាដោយមានកំណត់ថិរវេលាពិតប្រាកដត្រូវតែមានចែងកាលបរិច្ឆេទច្បាស់លាស់នៃការបញ្ចប់។
2- កិច្ចសន្យាការងារដែលបានចុះហត្ថលេខាដោយការព្រមព្រៀងគ្នាដោយមានកំណត់ថិរវេលាជាក់លាក់មួយមិនអាចមានរយៈពេលលើសពីពីរឆ្នាំ។ វាអាចត្រូវបន្តជាថ្មីម្ដងឬច្រើនដងបានដរាបណាបន្តមិនលើសរយៈពេលអតិបរមានៃពីរឆ្នាំ។
រាល់ការរំលោភវិធាននេះនាំឱ្យមានការចុះកិច្ចសន្យាដើម្បីក្លាយទៅជាកិច្ចសន្យាការងារកំណត់ថិរវេលាពិតប្រាកដនោះទេ។
3- ជួនកាលកិច្ចសន្យាការងារនេះអាចមានកាលបរិច្ឆេទកំណត់មិនពិតប្រាកដនៅពេលវាត្រូវបានគូរឡើងដើម្បី:
•ការជំនួសកម្មករនិយោជិតដែលអវត្តមានជាបណ្តោះអាសន្នមួយ
•ការងារដែលបានអនុវត្តក្នុងអំឡុងពេលរដូវកាលមួយ; និង
•រយៈពេលម្តងម្កាលនៃការងារឬសកម្មភាពខុសធម្មតារបស់សហគ្រាស។
បន្ទាប់មករយៈពេលនេះត្រូវបានបញ្ចប់ដោយ:
•ការវិលត្រឡប់ទៅកាន់ការងាររបស់កម្មករនិយោជិតដែលអវត្តមានជាបណ្តោះអាសន្នឬការបញ្ចប់នៃការ
កិច្ចសន្យាការងាររបស់គាត់!
•ចុងបញ្ចប់នៃរដូវកាលនេះ; និង
•បញ្ចប់រយៈពេលម្តងម្កាលនៃការងារឬសកម្មភាពខុសធម្មតារបស់នេះ
សហគ្រាស។
4. ចុះកិច្ចសន្យានិយោជកត្រូវជូនដំណឹងដល់កម្មករនិយោជិតនៃ
នេះជាបញ្ហារសើបជាយថាហេតុនិងអំពីថិរវេលាប្រហាក់ប្រហែលនៃកិច្ចសន្យា។
5- កិច្ចសន្យាមានការបរិច្ឆេទមិនច្បាស់លាស់ទាំងឡាយអាចត្រូវបន្តជាថ្មីតាមឆន្ទៈជាការជាច្រើនដង
អាចធ្វើទៅបានដោយគ្មានបាត់បង់គុណភាពឡើយ។
6. កិច្ចសន្យារបស់កម្មករប្រចាំថ្ងៃឬប្រចាំម៉ោងដែលត្រូវបានគេជួលសម្រាប់ការងាររយៈពេលខ្លីដែល
ទទួលប្រាក់ឈ្នួលនៅចុងថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍ឬរយៈពេលពីរសប្តាហ៍នេះត្រូវបានចាត់ទុកជា
កិច្ចសន្យាមានកំណត់ថិរវេលាជាមួយនឹងកាលបរិច្ឆេទមិនច្បាស់លាស់។
7. កិច្ចសន្យាមានថិរវេលាកំណត់មួយត្រូវតែមាននៅក្នុងការសរសេរ។ ប្រសិនបើមិនទេវាក្លាយជាកម្លាំងពលកម្ម
កិច្ចសន្យាគ្មានកំណត់ថិរវេលាពិតប្រាកដ។
8. នៅពេលដែលកិច្ចសន្យាមួយត្រូវបានចុះហត្ថលេខារយៈពេលកំណត់ឬតិចជាងពីរឆ្នាំមកហើយ, ប៉ុន្តែ
ធ្វើការយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់និងការស្ងាត់នៅតែបន្តបន្ទាប់ពីការបញ្ចប់នៃរយៈពេលកំណត់នោះកិច្ចសន្យានេះ
ជាកិច្ចសន្យាគ្មានកំណត់ថិរវេលាពិតប្រាកដ។
មាត្រា 68
កិច្ចសន្យាសម្រាប់រយៈពេលសាកល្បងមិនអាចមានយូរជាងបរិមាណនៃម៉ោងដែលត្រូវការសម្រាប់ឱ្យនិយោជកវិនិច្ឆ័យវិជ្ជាជីវៈនៃកម្មករនិយោជិតហើយនិងសំរាប់កម្មករនិយោជិតស្គាល់យ៉ាងជាក់ច្បាស់នូវល័ក្ខខ័ណ្ឌនៃការងារដែលបានផ្តល់ឱ្យ។ ទោះយ៉ាងណារយៈពេលសាកល្បងមិនអាចមានរយៈពេលយូរជាងបីខែទេចំពោះនិយោជិតពីរខែចំពោះកម្មករឯកទេសនិងមួយខែចំពោះកម្មករឯកទេស។
ថ្លៃធ្វើដំណើរធ្វើដំណើរទៅប្រកួតជុំកើតឡើងដោយកម្មករនិយោជិតសាកល្បងដែលត្រូវធ្វើការឆ្ងាយពីលំនៅធម្មតាត្រូវនៅក្នុងបន្ទុកនិយោជក។
មាត្រា 69
ក្នុងក្របខ័ណ្ឌនៃកិច្ចសន្យាកម្មករនិយោជិតត្រូវបញ្ចេញគ្រប់សកម្មភាពវិជ្ជាជីវៈរបស់ខ្លួនដល់សហគ្រាស។ សំខាន់បំផុតគាត់ត្រូវតែធ្វើការដែលគាត់ត្រូវបានគេជួលនិងបានអនុវត្តវាដោយខ្លួនឯងបានដោយយកចិត្តទុកដាក់និងការយកចិត្តទុកដាក់។
ក៏ប៉ុន្តែក្រៅពីម៉ោងធ្វើការកម្មករនិយោជិតនោះអាចធ្វើសកម្មភាពខាងវិជ្ជាជីវៈដែលមិនប្រណាំងប្រជែងនឹងសហគ្រាសដែលខ្លួនបំរើឬធ្វើគឺមិនមានះថាក់ដល់ដំណើរការព្រមព្រៀងគ្នានៃការសម្តែបានឡើយលើកលែងតែមានកិច្ចព្រមព្រៀងផ្ទុយពីនេះមួយ។
មាត្រា 70
ប្រការណាមួយនៃកិច្ចសន្យាដែលហាមឃាត់កម្មករនិយោជិតមិនឱ្យចូលរួមក្នុងសកម្មភាពណាមួយបន្ទាប់ពីការផុតកំណត់នៃកិច្ចសន្យាមួយដែលត្រូវបានទុកជាមោឃៈ។
ផ្នែកទី II
ការព្យួរកិច្ចសន្យាការងារ
មាត្រា 71
កិច្ចសន្យាការងារដែលនឹងត្រូវបានផ្អាកស្ថិតក្រោមហេតុផលដូចខាងក្រោម:
1. បិទនៃការបង្កើតឡើងក្រោយការចាកចេញរបស់និយោជកក្នុងការបម្រើ
នៅក្នុងវិស័យយោធាឬសម្រាប់រយៈពេលជាចាំបាច់នៃការហ្វឹកហាត់យោធា។
2- អវត្ដមាននៃកម្មករនិយោជិតក្នុងអំឡុងពេលជាកាតព្វកិច្ចរបស់យោធានិងសេវា
ការបណ្តុះបយោធា។
3- អវត្ដមាននៃកម្មករនិយោជិតក្នុងករណីមានជម្ងឺដែលមានគ្រូពេទ្យបានបញ្ជាក់មួយនេះ។ ការអវត្ដមាននេះ
ត្រូវបានកំណត់ត្រឹមប្រាំមួយខែប៉ុន្តែអាចពន្យារហូតដល់មានការ
ជំនួស។
